تقریبا این واقعیت که کوهنوردی در کنار لذت بخش بودنش، سختی ها و مشکلات خودش را نیز دارد بر همه آشکار است . بدن شما پس از مدتی خسته و و از لحاظ روانی نیز فرسوده می شود . دلتان می خواهد از ادامه صعود انصراف دهید و فکر میکنید نه جسم و نه روان شما اجازه ی پیشروی به شما نمی دهد!

اما نگران نباشید …

همه ما در این وضعیت بوده ایم. ما نیز لحظاتی که پس از شروع صعود، فکر میکنید که ” من اصلا آماده ی این صعود نیستم! ” را، تجربه کرده ایم. اما در اکثر اوقات، از پس آن برخواهید آمد. فقط کافی است در بین مسیر کمی توقف و استراحت کنید. در این مطلب به اهمیت و چگونگی استراحت در مسیر صعودتان می پردازیم تا بجای غش کردن در راه، بتوانید با غرور آن را به پایان برسانید.

با سرعتی یکنواخت که با آن احساس راحتی میکنید، ادامه دهید.

این مورد ، یک دلیل خوب برای این است که کوهنوردی به صورت انفرادی نیز، می تواند منفعت های خودش را داشته باشد . شما نیاز ندارید منتظر افرادی باشید که به شما برسند و یا خودتان را به گروهی برسانید . شما فقط به صورت انفرادی، با یک سرعت یکنواخت و راحت شروع به حرکت می کنید . اگر با سرعت زیاد و متغیر حرکت کنید کمی بعد متوجه می شوید که باقی اعضای گروه بسیار یکنواخت و آرام در حال قدم زدن هستند در حالی که شما توان یک قدم گام برداشتن را نیز، ندارید ! البته ما صعود های فردی را به هیچ وجه توصیه نمی‌کنیم پس بهتره دنبال گروهی باشید که با سرعت شما همخوانی داشته باشند.

به بدن خود گوش کنید!

زمانی که احساس می کنید نمی توانید به صعود خود ادامه دهید، به صدای بدن خود گوش کنید و کمی استراحت کنید . حتی اگر باقی افراد گروه به صعود ادامه دهند، فشار بیش از حد شما به بدنتان برای رسیدن به آن ها، فقط و فقط وضعیت جسمی شما را وخیم تر می کند. پس، هرگاه احساس کردید نیاز به وقفه ای کوتاه و یا استراحت دارید این کار را انجام دهید . اگر می خواهید صعود گروه خود را به تاخیر نیندازید، بهترین کار این است که قبل از صعود، چند وقفه ی کوتاه برای استراحت را در مسیر مشخص کنید. همچنین، بهتر است با کسانی سراغ کوهنوردی بروید که در سطح معینی همانند شما قرار دارند.

استراحت به معنی توقف کامل شما نیست!

خواهش میکنم معنی کلمه ” وقفه ی کوتاه مدت ” را با ” توقف کامل در مسیر ” اشتباه نگیرید ! پس از کوهنوردی چند ساعته یا بیشتر ، ( و یا آخرین زمانی که وقفه ای کوتاه داشتید ) بدترین کار این است که در مسیر صعود خود بنشینید و چرت بزنید ! قلب شما به شدت در حال پمپاژ خون است و شما یکباره دست از حرکت بر می دارید و جایی توقف می کنید ! اینکار ممکن است باعث سرما خوردن و مریضی شما بشود. همچنین برای شروع دوباره برای صعود، کارتان چندبرابر سخت تر می شود زیرا بدنتان دیگر دوست ندارد به حالت قبل برگردد. به جای این کار ، کمی قدم بزنید و یا حداقل، سر پا بایستید تا بدنتان کمی ریکاوری کند.

کمی خوراکی بخورید. ( آب را نیز فراموش نکنید )

تنها دلیلی که شما را در صعودتان به فکر استراحت و توقف می کند، پاهای خسته ی شما نیست ! گاهی اوقات شکم خالی و گرسنه بودن نیز شما را وادار به توقف می کند . خوراکی هایی با خود حمل کنید که مقوی باشند ، به شما انرژی بدهند و خیلی هم شما را سیر نکنند . خوراکی هایی مثل : آبنبات ها ، میوه های خشک ، گرانولا و … گزینه های خوبی برای مصرف در کوه هستند. سعی کنید در هنگام توقف های خود، مقداری زیادی نیز آب بنوشید . اگر هر چند وقت یک بار در مسیر توقف نمی کنید ، پس به اندازه ی کافی نیز آب نمی نوشید .

حرکات کششی را فراموش نکنید!

قبل از اینکه بخواهید دوباره به صعود خود ادامه دهید ، بهتر است چند حرکت کششی انجام دهید. این حرکات باعث تسریع حرکت خون، تقویت عضلات شما و جلوگیری از بروز آسیب های مختلف است. حتما چند ماه قبل از صعود خود، این حرکات کششی را شروع کنید و چند روز مانده به آن نیز کمی از از این تمرین ها را انجام دهید. به یاد داشته باشید، انجام این حرکات کششی، زمانی که در صعودتان برای استراحت توقف کردید نیز فکر خوبی است.

و به یاد داشته باشید:
گاهی اوقات تغییرات کوچکی در کوهنوردی می تواند تعداد دفعاتی که به استراحت نیاز دارید را کاهش دهد. مواردی مثل تمرین های تناسب اندام قبل از صعود، شرکت در صعود های کوتاه، پوشیدن کفش ساقدار استاندارد و استفاده از باتوم های مخصوص کوهنوردی می توانند تاثییر بسزایی در صعود شما داشته باشند.