این ورزش سالیان زیادی است در جریان بوده و تکنیک های بسیار زیادی جهت تسلط بر این ورزش در نظر گرفته شده. همچنین در طول زمان، اصطلاحات و تعاریف متعددی برای آن ایجاد شده است. این ورزش به استقامت و توان زیاد و مهم تر از همه به اعتماد به نفس و حضور ذهن نیاز دارد.

در این مقاله، بیواک فقط بعضی از اصطلاحات اساسی صخره نوردی را برای شما توضیح داده که برای کمک به مبتدیان و علاقه مندان، کفایت می کند. هنگامی که سطح تجربه شما بالا می رود، شروع به یادگیری عبارات بیشتری، خواهید کرد. نشریات مرتبط را بخوانید و با کوهنوردان حرفه ای، ارتباط برقرار کنید. ( در این مطلب بخوانید : چگونه در کوهستان به تنهایی زنده بمانیم )

لیست اصطلاحات
دستگاه آبالاکو ترد (Abalakov Thread): به V-Threa هم معروف است. این روش، شخص را قادر می سازد تا در شرایط یخ زدگی فرود بیاید.

آبسیل: در این روش، شخص به وسیله طناب، از ارتفاع، پایین می آید. با نام راپل هم شناخته می شود.

لنگر: نصب تجهیزاتی برای تحمل وزن بالای طناب

اسندر: ابزاری است که جهت بالا رفتن از طناب کاربرد دارد.

باشی (Bashie): ابزاری مسی که در شکاف کوه قرار می گیرد.

حمایت : روشی برای جلوگیری از سقوط صخره نورد با استفاده از پیچاندن طناب یا استفاده از وسیله ای که اصطکاک را افزایش می دهد.

بیواک: اردو زدن در وسط کوه نوردی. حتی زمانی که هیچ مکانی جهت استراحت وجود ندارد

بولارد: صخره ای بزرگ که از آن به عنوان یک لنگر بیواک، استفاده می شود.

پیچ: صخره را سوراخ کرده و یک پیچ در آن سوراخ، ایجاد می شود که از آن برای نصب چوب لباسی، استفاده می شود.

سطل : دستگیره ای بسیار بزرگ

دست انداز: حرکت دادن سریع دست از یک تکیه گاه به تکیه گاه دیگر

تخته کامپاس : صخره نوردی بدون استفاده از پا ها

کارابین: حلقه های فلزی و قلاب هایی که اغلب از آن ها برای وصل طناب به محل اتکا استفاده می شود

چاس: صخره های فشرده یا شکننده

برش: عمل اتصال به لنگر.

خم: کشیدن تکیه گاه با حد اکثر نیروی ممکن

چین: مکانی است که فقط به وسیله نوک انگشتان قابل نگه داشتن است.

دشوار: یعنی سخت ترین قسمت هر کوه نوردی

لنگر مقاوم: لنگری است که به عنوان محافظ در زیر یخ یا برف، دفن شده است.

کف: زمین

دیسندر: وسیله ای است که فرد اجازه می دهد تا بر روی صخره، فرود بیاید.

تکنیک طناب دو تایی: صعود کردن با استفاده از ۲ طناب جداگانه، که معمولا برای صعود به قله کوه استفاده می شود.

داینو: پرش یا جهشی که به منظور گرفتن یک تکیه گاه ، صورت می گیرد.

زانو های الویس: زانوهای خسته کوهنوردان

کوه نوردی عمودی: صخره نوردی به صورت عمودی با استفاده از گیره های انگشت.

طناب ثابت: طنابی است که نقطه اتصال ثابتی دارد.

متزلزل:موقعیتی که در آن، از پا برای تعادل استفاده می شود نه برای فشار دادن.

فلش: موفق شدن در صعود، با اولین تلاش

صعود آزاد: صعود کردن بدون استفاده ازهیچ گونه طناب یا کمکی

سراشیبی: استفاده ازدیوار شیب دار یخی برای به دست آوردن موقعیت بهتر.

گراول: استفاده از تکنیک ها و مهارت های سطح پایین.

گومبی: به کوهنوردی تازه کار یا عجول گفته می شود.

مهار: به کمربندی گفته می شود که دور کمر صخره نورد بسته می شود و به او اجازه می دهد تا از طناب آویزان شود.

تونل: به تندباد ناگهانی که روی صخره ها رخ می دهد

های بال: به تخته سنگی گفته می شود که از بالا به پایین می افتد.

تکیه گاه: مکانی برای نگه داشتن خود در هنگام کوه نوردی

گرفتگی: قرار دادن قسمتی از بدن در شکاف کوه

جیب: نگه داشتن نسبتا کم پا

جاگ: نگه داشتن نسبتا زیاد پا

کوهنورد راهنما: متصل کردن طناب ها و قلاب های محافظ توسط کوهنورد با تجربه

استراحت دست: زمانی که به دستانتان برای کوهنوردی احتیاجی ندارید و پاهایتان به تنهایی برای محافظت از بدنتان کافی است.

جای دست: تکیه گاهی کوچک جهت نگه داشتن انگشتان.

پوست انداختن: سقوط کردن

پاندول: تاب خوردن از اطراف به منظور این که خودتان را نگه دارید.

میخ: میله های فلزی بلند که داخل برف گیر می کنند، و به عنوان لنگر کار می کنند.

پک لوازم: تمام تجهیزاتی که هنگام صعود کردن، حمل می شوند.

محوطه فرار: بخشی از مسیر که فوق العاده خطرناک است.

سنگریزه: صخره های کوچکی که به آسانی می شکنند.

گیر انداختن خود: فرو بردن تبر در یخ، به منظور جلوگیری از سقوط هنگام بهمن

پایان نوک:انتهای طنابی، که به کوهنورد راهنما متصل است.

شل: بخشی از طناب کوهنوردی که کشیده نمی شود.

اسپرگ: دستگیره ای که در آن انگشتان جهت مخالف دارند

نوک : بالاترین نقطه یک قله

تراورس: حرکت افقی در حین بالا رفتن

کوله پشتی تجهیزات (ماه گرگ) : کوه نوردی شبانه

این ها فقط تعداد کمی از اصطلاحاتی بودند که کوه نوردی استفاده می شوند.اصطلاحات فنی بیشتری هم وجود دارد. اما این ها برای افراد مبتدی کافی هستند