یومار و یومار زدن کی از انواع ابزارهای صعود روی طناب است که به نام سازنده آن یومار پانگیت نامگذاری شد. اولین تولید این محصول در سال 1958 به فروش رفته است. امروزه حتی از یومار زدن یا to jumar  به عنوان فعل، استفاده از این وسیله به منظور بالا رفتن از طناب استفاده می‌شود. این وسیله با قفل شدن روی طناب به واسطه چنگ زدن به آن باعث جلوگیری از سرخوردن روی طناب شده و کاربرد آن نیز از گره‌های مشابه آسانتر است.

در صعود‌های اکسپدیشن کوهنوردی و مسیرهای خفته که امکان کار با پا به راحتی مقدور باشد از تک یومار استفاده می‌شود. این در حالیست که در دیواره نوردی، مسیرهای عمودی یا حمل بارهای سنگین استفاده از دو یومار گزینه مناسب‌تری خواهد بود. نکته دیگر که در یومار به آن باید توجه کرد این است که برای استفاده در سنگنوردی به یومارهای دارای دنده‌های بلند و تهاجمی، آنطور که در مسیرهای یخ و برف لازم است، نیاز نخواهد بود. دندانه‌های بیش از حد تهاجمی باعث ساییده شدن طناب می‌شوند. از سوی دیگر یومارهای با دندانه‌های ضعیف امکان سرخوردن بیشتری روی طناب‌های یخ زده دارند.

روی پله رکاب‌ها بایستید و یومارها را بالا بکشید.

ابتدا پله رکاب یا تسمه به سوراخ پایینی یومار متصل شده و یومار نیز به هارنس صعود کننده متصل می‌شود.

گیره را روی هر یک از یومارهای خود به عقب بکشید، آنها را روی طناب فرو کنید و دهانه را ببندید.

حمایت بالایی خود را (دیزی یا ..) به اندازه نصف طول کامل آن تنظیم کنید.

پاهای خود را روی پله‌های مناسب رکاب‌ها قرار دهید، به طوری که وقتی یومارهای شما نزدیک به هم هستند، پاهای شما همسطح یکدیگر باشند. به طور کلی این یک پا در پله سوم و دیگری در پله چهارم شما خواهد بود.

روی پله رکاب پایینی خود بایستید و با فشار آوردن روی طناب کش‌سانی آنرا جمع کنید. در حین انجام این کار یومار بالایی را روی طناب به سمت بالا هل دهید.

سپس به عقب بنشینید و روی یومار بالایی خود وزن بیاورید، در همین حال یومار پایینی خود را به سمت بالا فشار دهید.

نیازی به ول کردن یومارها در هنگام کار نیست (استفاده از دو دست برای هل دادن یک یومار، روشی ناکارآمد است.)

با چند بار تکرار روند بالا تمام کش طناب به طور کامل جمع شده و به بالا حرکت می‌کنید.

این سکانس تکینیک اصلی است که به عنوان یومار زدن شناخته می شود و برای بالا رفتن از طناب از آن استفاده خواهید کرد.

به نقل از vdiffclimbing یومارها نقاط اتصال با قدرت کامل نیستند، بنابراین شما باید از گری گری یا ابزاری مشابه برای اتصال خود به طناب استفاده کنید. طناب شل را از زیر یومارهای خود جمع کرده و از طریق گری گری عبور دهید. این ابزار را باید به حلقه حمایت، هارنس متصل کرده باشید.

یومار بالایی شما به راحتی روی طناب به سمت بالا می لغزد زیرا طناب در زیر آن کشیده شده است (توسط یومار پایینی)، اما یومار پایینی شما یکسان عمل نمی‌کند. برای جابجایی یومار پایینی، باید با انگشت شست گیره را کمی به عقب بکشید. این کار دندانه‌ها را از طناب دور می‌کند بدون اینکه گیره به طور کامل باز شود، به این معنی که طناب به سمت بالا سر می‌خورد. وقتی رها می‌کنید، گیره به عقب برگشته و روی طناب قفل می‌شود. این یک حرکت ظریف است که برای مهارت در آن نیاز به کمی تمرین دارد.

یومار زدن در مسیرهای پرشیب

یومار زدن در این مسیرها سخت‌تر است اما با تمرین کردن مهارت لازم را پیدا می‌کنید. در صورتی که خیلی پایین آویزان شدید، لازم است که حمایت بالایی خود را به طول کوتاه‌تری تنظیم کنید. باید دایما روی پاهای خود و با فشار آوردن با پله رکاب‌ها صعود کنید. کشیدن بالا با استفاده از قدرت دست به زودی باعث خستگی می‌شود.

کلام آخر

همانطور که توضیح دادیم، یومار یکی از انواع ابزارهای صعود روی طناب است که به نام سازنده آن یومار پانگیت نامگذاری شده است. اما باید برای انجام دادن اینکار تمرین کنید و به نکات آن دقت نمایید: همیشه انتهای طناب را گره بزنید. دو یومار همیشه با استفاده از دیزی و کارابین (پشتیبان) پیچ باید به هارنس متصل باشند. همواره دو بار چک کنید. امیدواریم این مطلب برای شما کاربردی باشد.