«نسیم عشقی» از جمله دختران این سرزمین است که عصر حاضر کم به خودش دیده، جسور، نترس،واله، با صلابت، جملگی آمیخته با  شور شیدایی و هر آنچه که موجودی رسته از شهر و مامن گزیده به دامن طبیعت لازمش می آید تا سر کند میان سنگ و صخره روزگاران را.

می شود وی را یک مولتی ورزشکار ویا اعجوبه ورزشی نامید کسی که ورزش های بسیاری را تجربه کرده و در آن به کسب مقام های متعدد نائل آمده و همچنین اخذ مدارک مربی گری و داوری در رشته هایی که بعضا هیچ سنخیتی با هم ندارند.

ستاره شرق به نقل از کوه نامه این مصاحبه  را در ادامه  تقدیم به خوانندگان خود می کند:

• خب... نسیم عشقی!  متولد بهار 1361 و 32 ساله

  •   کارشناس تربیت بدنی از دانشگاه تربیت معلم تهران
  •   عاشق طبیعت و دیواره نوردی و شاگردانم
  •   سرشار از انگیزه درونی پیشرفت و تلاش
  •   نیازمند نیروهای(انرژی) طبیعت
  •   ناشنوا در برابر شعارهای منفی و حواشی
  •   تسلیم ناپذیر
  •   در مسیر هدفم هر مانعی را با تلاش و پشتکار در هم می شکنم. 

   

سوال: چند سال است ورزش می کنید و چه ورزش هایی را تجربه کردید؟

• از وقتی که یادم می آید ورزش می کنم. در 11 سالگی در رشته رزمی کاراته ثبت نام کردم و با شیوه زندگی رزمی و به اصطلاح مرام رزمی کاری و استاد محوری بزرگ شدم. پس از آن رشته های دیگری را نیز تجربه کردممانند کیک بوکس, فول کانتکت, تکواندو, جودو, کونگ فو,شنا,دو ومیدانی , هندبال, بدمینتون, تیراندازی,تنیس روی میز,سنگ نوردی و...

سوال: در چه ورزش هایی مقام دارید و احیانا مدرک مربی گری؟

• 10 عنوان قهرمانی کشور در رشته کیک بوکس و همچنین در رشته های شنا, دو و میدانی, اسکیت, سنگ نوردی سختی مسیر,بولدر و سرعت نیز دارای مقام های متعدد کشوری و دانشجویی و در زمینه مربی گری مدرک مربی گری رشته های دو و میدانی, شنا,نجات غریق,کیک بوکس,تنیس روی میز,بدمینتون,هندبال,تیراندازی,بدن سازی و آب درمانی ,ماساژ ,صعودهای ورزشی, سنگ نوردی در طبیعت. و مدرک داوری در رشته های شنا, کیک بوکس,دو و میدانی,تنیس روی میز, بدمینتون, هندبال,تیراندازی

   

سوال: چه شد به سنگ نوردی رو آوردید و چند سال هست که سنگ نوردی می کنید؟

• در همایش صعود سراسری دانشجویان سراسر کشور در سال  83  به قله دماوند؛ با سنگ نوردان دانشکده فنی دانشگاه تهران آشنا شدم و بعد از اولین تجربیات سنگ نوردی و دیواره نوردی ,(با خنده) دچار ویروس بسیار قدرتمند سنگ نوردی شدم که حتی علم پزشکی ناتوان از شناخت و درمان آن است.  و 9 سال است که با این ویروس همزیستی می کنم.

   

سوال: شما را یک طبیعت کار می شناسند آیا تمرین سالن هم دارید؟

• بله البته! اصل فعالیتم در طبیعت است ولی برای پیشرفت سنگ نوردی در طبیعت, تمرین های  داخل سالن نقش مهمی را ایفا می کنند.

   

سوال: تا کنون چند مسیر گشایش کردید و درکجا؟

• تاکنون بالغ بر 50 مسیر تمیز و اسپرت در داخل و خارج از ایران گشایش کرده ام.
     در داخل ایران در مناطق : علم کوه, بیستون,گرمابدشت,پل خواب,سنگ سر سُل سمنان,قلعه بن ماسوله, آزاد زنجان,اخلمد مشهد, دیواره تزرجان یزد,برغان و«چالابه» کرمانشاه در خارج از کشور در کشورهای: ترکیه,ارمنستان,گرجستان,هند,عمان و امارات

   

سوال: مهمترین صعود هایی که تا به حال انجام دادید؟

• صعود مسیر همدانی ها در دیواره علم کوه که تجربه و موفقیتی تاثیرگذار در زندگی دیواره نوردیم بود. با اطلاعات بسیار کمی راهی مسیر شدیم.حتی گشایندگان مسیر نیز نمی توانستند کروکی مطمئنی به ما بدهند. این صعود یک ماجراجویی بی نظیر بود. به خصوص که هر دو زن بودیم (من و کارل همطناب آلمانی ام). علاوه بر آن تصمیم به صعود به روش طبیعی داشتیم. و گشایش مسیر در دیواره های مکعبی شکل دره «گارنی» در ارمنستان , با سبک صعود منحصربفرد.

صعود دیواره elbsandstein در کشور آلمان.  در این دیواره باید شیوه سنگ نوردی  سنتی حفظ شود. سنگ نوردان در صعود با ابزار, اجازه استفاده از میانی های فلزی ندارند و باید از گره ها ی گوناگون در داخل شکاف به عنوان میانی استفاده کنند. همچنین استفاده از پودر سنگ نوردی شدیدا ممنوع است.این شیوه صعود نه تنها یک تجربه, بلکه سفری بود به تاریخ پیدایش سنگ نوردی؛ به دورانی که با پای برهنه برج های سنگی را صعود می کردند. پیشگامان ما بدون امکانات کافی چه صعود هایی انجام می دادند و ما متاسفانه امروزه با این همه امکانات پیشرفته جرات و شهامت چنین صعودهایی را نداریم. صعود در این منطقه گشودن دری دیگر به سرزمین دیواره نوردی هایم بود.

سوال: دوست دارید روزی دیواره «ال کاپیتان» را صعود کنید و اصلا سنگ نوردان ما این توان را دارند؟

• بله، صعود بر دیواره ال کاپیتان در دره یوسمیتی ایالت کالیفرنیا ملقب به بهشت دیواره نوردان, آرزوی تقریبا هر دیواره نوردیست. این دیواره مجموعه ای از شکاف های متنوع است و شکاف نوردی تجربه دیگری هست که مخاطب خاص خود را دارد.
     بله, در ایران دیواره نوردانی داریم که توانایی کسب تجربه و صعود  این دیواره را دارند.

   

سوال: یک خانم  سنگ نورد در کشور ما با چه چالش هایی روبروست؟

• صرف نظر از چالش هایی که برای هر زن در جامعه وجود دارد و نیازی به بیان مکرر آنها نیست,    تنها چالش ما (زنها) در دنیای سنگ نوردیمان و یا هر ورزش دیگر, خودمان هستیم. در درون ما صدایی هست که ما را از به پیش راندن باز می دارد. صدایی که نگران است. نگران اینکه "دیگران در مورد من چه فکری می کنند؟"  یا " اگر آنطور که آنها می خواهند,نباشم,چه؟"  . این صدا را باید خاموش کرد.  در حال حاضر زنان در جامعه ما از آزادی انجام تقریبا هر کاری برخوردارند. ولی به مرحله ورزش کردن که می رسند, با اولین ندای مخالفت,میدان را خالی کرده و تنبلی خود را بر گردن خانواده و جامعه و ... می‌اندازند.  در صورتیکه برای انجام جراحی های زیبایی و .... تمامی مخالفان را نادیده می‌گیرند. گویا تمام اهالی خاندان رضایت نامه را امضا کرده اند.

   

  

   

سوال: خب گشایش مسیر و صعودهای متعددی داشتید چرا تا کنون گزارشی از آن ها در مجامع عمومی مثل انجمن کوه نوردان ارائه نکردید؟

• گروه های کوه نوردی متعددی به من لطف داشته  و بارها از من خواسته اند که گزارش سفر و گشایش مسیر هایم را در جلسات گروهشان ارائه کنم. ولی من همیشه تمایل به گزارش در مجامع عمومی مردم نهاد همانند انجمن کوه نوردان داشته ام. با اینکه انجمن کوه نوردان تنها ارگان داخلی است که همواره حامی فعالیتهای بنده بوده ولی شاید به دلیل تعلیق و احیانا حجم فعالیت هایشان  , برای ارایه گزارشهای  من , دعوتی نداشتند . البته حدود 5 سال پیش گزارشی در این انجمن ارایه داده بودم

   

سوال: هزینه های گشایش  مسیرها و سفر های شما چگونه تامین می شود؟

• شخصا هزینه سفرها و گشایش مسیر ها یم را پرداخت می کنم.
  البته انجمن کوهنوردان در برنامه صعود مسیر همدانیها, کمک مالی اندکی به من داشتند.
  به غیر از آن, تمام هزینه ها بر  عهده خودم است.

   

سوال: انتظارات شما به عنوان یک سنگ نورد از متولیان ورزش کشور خاصه فدراسیون کوه نوردی چیست؟

• شکاف عمیقی مابین سنگ نوردان و مسوولان فدراسیون وجود دارد! و آن وجود تفکری  به نام "هیمالیا نوردی" است. گویا مسوولان هیچ مهم دیگری ندارند جز حرکت های نمادین به قلل مرتفع دنیا به هر قیمتی.   اخیرا حرکت هایی در جهت فعال سازی بخش دیواره نوردی انجام شده که جای تشکر و قدر دانی دارد. ولی در نهایت این فعالیت ها همچنان با نتایج نمادین و بدون پایه ریزی اساسی صورت می گیرد. دیواره نوردان نیاز به کسب تجربه و صعود به دیواره های دیگر دنیا را دارند. اینکه دیواره نوردان از کشور های دیگر در سرزمین من سنگ نوردی کنند, بسیار عالی است ولی بر تجربیات ما نمی افزاید.  اینجانب باید شخصا با تلاش فراوان از دوستانم در کشورهای دیگر, دعوتنامه بگیرم.تمامی هزینه هایش را  بپردازم تا بتوانم در دیواره های دیگری صعود و کسب تجربه کنم. در هیچ یک بخشی از این فرآیند نمی توان روی کمک فدراسیون حساب کرد. من در رشد و پیشرفت جامعه دیواره نوردی کشور سهم بزرگی داشته ام و دوست دارم بدانم وظیفه فدراسیون در قبال زحمات بنده به عنوان دختر پیشرو دیواره نوردی کشور و کسی که کمر همت به تربیت دیواره نوردان دختر دیگر بسته,چیست؟   متأسفانه گویا در تعاریف فدراسیون, کوهنوردی یعنی صعود به قله اورست. دیواره نوردی هم یعنی ایستادن بر روی برج ترانگو. صعود این هردو ارتفاع ارزشمند است اما نه به  قیمتی که چشمان ما را بر روی تمامی دیگر دیواره های دنیا ببندد. چرا که چون اخبار آن چشمان دنیای عوام را خیره می کند؟! و خب چشم عوام هم که از کیفیت بی نیاز است.  سوال این است که فدراسیون متعلق به ما دیواره نوردان است یا متعلق به ملت عوام که فقط ارتفاع را می بینند؟
  نکته دیگر این است که مسوولان امر بسیار به ندرت به معرفی پیشکسوتان داخلی می پردازند. در وبلاگ های اهالی امر,همواره مطالبی از فعالیتهای خانم x و یا آقای y از فلان کشور و یا سالگرد فعالیتشان می خوانیم که بسیار پر بار است. ولی به ندرت از پیشکسوتان داخلی و عملکردهایشان یا سالگرد صعودشان می خوانیم. افرادی همانند عباس علی نژاد, حسین هیزمکار و ..... که با چه امکاناتی , چگونه راه را برایمان ساده کردند. و چون به هر قیمتی بر بالای بلند ترین دیواره! نایستادند  نامشان هرگز آورده نشد.

   

سوال: اگر رییس فدراسیون می شدید اولویت های کاریتان چه بود؟

• چه سوال سختی......معمولا راحت تر است که کنار گود بنشینیم و بگوییم "لنگش کن!"

خب...اولین کاری که می کردم تقسیم بودجه مابین سه گروه هیمالیا نوردان, دیواره نوردان و صعودهای ورزشی بود.
  در زمینه بخش فرهنگی هم به معرفی پیشکسوتان رشته مان, علی الخصوص پیشکسوتان در قید حیات می پرداختم که پیامد آن ایجاد خودکفایی و عدم خود کم بینی در برابر سنگ نوردان خارجی باشد. باعث تاسف است که در فلان جشنواره برای آقای x سنگ نورد خارجی , تولدی با سفارش کیکی خاص گرفته شود ولی روز تولد مربیان سنگ نوردی خودمان را حتی به خاطر نیاوریم!!...  خودمان را گول نزنیم, این حرکت مهمان نوازی نیست, خود کم بینی داخلی است.
حرکت بعدی که انجام می دادم یکسان سازی معیار ها و تعاریف مابین سنگ نوردی در طبیعت و صعود های ورزشی می بود.  سنگ نوردی مرز ندارد. بولدر, اسپرت, طبیعت و داخل سالن از یکدیگر جدا نیست. ایجاد مرز مابین این رشته ها,جز ایجاد تفرقه در بین سنگ نوردان و صرف انرژی مضاعف و همچنین درآمد زایی برخی مربیان بی کفایت , سودی ندارد.

سوال: با توجه به اینکه تجربه سنگ نوردی در خارج از کشور هم دارید فاصله سنگ نوردی ما با دنیا چقدر است و چرا ؟

• این ورزش در ایران بسیار جوان است. طبیعی است که فاصله ما از سطح سنگ نوردی جهان زیاد است.  تجربه و تمرین صحیح دو بال پرواز در دنیای سنگ نوردی است.  و تجربه جز با سفر به دیواره های متنوع میسر نمی شود.
     همچنین حس مالکیت و اثبات برتری نسبت به  یکدیگر انرژی است که هدر می دهیم. گروه من و گروه تو.  برای دوستان اروپایی من همیشه جای سوال بود که چرا این همه گروه سنگ نوردی داریم! چرا که آن ها  همه عضو یک گروه هستند به نام انجمن کوهنوردان کشورشان
  خوب طبیعتا انرژیشان  صرف رقابتهای بین گروهی  نمی شود.
  و در نهایت اغلب ما هنوز به جای کسب تجربیات عملی به دنبال جمع آوری مدارک کاغذی هستیم. که البته و متاسفانه  امتیاز آور است.

   

سوال: اخیرا شما دو گشایش مسیرکردید یکی از پایین، دیگری از بالا بحثی در سنگ نوردی کشور ما هست که  گشایش مسیر را ازبالا را اصولا گشایش مسیر نمی دانند و آن را رول کوبی و یا تعبیه مسیر می خوانند چه توضیحی در این خصوص دارید؟

• متشکرم از اینکه این سوال را مطرح کردید. این بحث, حدود 50 سال پیش در اروپا مطرح بود. تفکر سنتی می گوید: هرگز نباید از بالا رل های یک مسیر کوبیده شود.حتی مسیر «اسپرت» .  هم اکنون نسل جدید سنگ نوردی به گشایش یک مسیر اسپرت از بالا یا از پایین می پردازد.   درهر حال ارزش گشایش یک مسیر تمیز به روش صعود طبیعی بر همگان آشکار است.   در ایران بحث بر سر کلمه است.  با توجه به تجربیات بنده در سفرهایم و پرس و جو از پیشکسوتان مختلف,  به این نتیجه رسیدم که : دربخشی از دیواره که مسیری از قبل ندارد, می توان مسیری باز کرد که سنگ نوردان دیگر نیز بتوانند از این مسیر باز شده(ایجاد شده) بالا بروند. باز کردن یک مسیر, گشایش یک مسیر ,opening a line ,لغتی است که در تمامی انواع ایجاد مسیر ها بکار می رود.
  به عنوان مثال من مسیر «پینوکیو» در منطقه برغان را با توجه به شرایط آن از پایین و مسیر «هیزمکار» را از بالا باز کرده ام. در هر دو صورت مسیری تعبیه و باز شده است. حال اگر کسی طلبه دانستن جزییات بیشتر است,می پرسد که این مسیرها چگونه باز شده است؟ و....   توضیحات بنده در جواب ایشان بیانگر تلاشی است که انجام داده ام.  در هر حال این مورد تنها در گشایش مسیر اسپرت جای بحث دارد. و همه میدانیم که  گشایش   دیواره های بلند  از پایین به بالا ارزشمند ترین فعالیت در دیواره نوردی محسوب می شود.
  مهم از ایجاد یک مسیر جدید,برای هر گشاینده ای این است که اگر نفر دیگری نیز بخواهد مسیر را صعود کند,بتواند از صعود لذت ببرد. همین که در فستیوال «برغان» , مسیر پینوکیو یکی از  پر تردد ترین مسیرها بود و یا  در اولین جمعه بعد از گشایش مسیردر زنجان,دوستان  خبر از تردد دوستان زنجانی بر روی مسیر خط سوم را دادند برای من کافیست.
  گشایش مسیر به هر نحو, چه از بالا و چه از پایین, ملزم به صرف هزینه های مالی,زمانی و جسمی است. اگر در این جهات یاری نمی رسانند, حداقل هزینه های روحی برایمان نتراشند!و به قول بابا طاهر

 تو که نوشم نه‌ای نیشم چرایی

 تو که یارم نه‌ای پیشم چرایی

 تو که مرهم نه‌ای بر داغ ریشم

 نمک پاش دل ریشم چرایی

سوال: اشاره به اسم مسیر «پینوکیو» کردید جدای از اینکه برخی مسیر ها به یاد اشخاص خاصی جهت ماندگاری نامشان باز می شود با برخی ها جنبه طنز دارند اصولا انتخاب نام این مسیرها به دلخواه گشایش کننده است و یا دلیل دیگری دارد؟

• معمولا اسامی یادآور خاطره ایست در حین ,قبل یا بعد از گشایش مسیر. و به سلیقه گشایش کننده و یا اولین کسی که مسیر را صعود کرده است.

سوال: بخش خصوصی حمایتی از شما می کند و یا اسپانسر در کارهای شما می شود؟ چون از خود شما شنیدم وقتی خانم «کارل» هم طناب آلمانی شما به ایران آمد نمایندگی ماموت  امکانات زیادی در اختیار وی برای گشایش مسیر قرار داد! آیا سنگ نورد های داخلی هم از این حمایت ها بر خورد هستند؟

•   [خنده]  خیر , در کشورهای دیگر سنگ نوردان با توجه به سطح سنگ نوردیشان, از حمایت های کافی برخوردارند که به روند پیشرفتشان, کمک شایانی می کند. در ایران سنگ نوردان فاقد اینگونه حمایتها هستند.البته بعضا شده است برخس شرکت های داخلی در قبال عکس های تبلغاتی که از من خواسته بودند وسایل جزیی ای داده اند به عنوان نمونه شرکت «رودی پروجکت» عینک هایی به من دادند و یا آپامهر وسایل اندکی به ما دادند.

   

سوال: سخت ترین مسیر های اسپرت که صعود کرده اید؟

  -      در روز جمعه گذشته مورخ 23 آبان 93 موفق به صعود مسیر "ایران -سوییس" با درجه سختی  5،14 a شدم.

سوال: گویا تا کنون خانم دیگری موفق به صعود این مسیر نشده است آیا این گونه است؟

•   بله  تاکنون  هیچ زنی موفق به صعودش نشده بود و حتی تعداد کمی از آقایان توانسته اند صعودش کنند. در بهار گذشته نیز مسیر colonists به درجه سختی 5،13 c  را در کشور ترکیه صعود کردم. البته صعود اسپرت برای من تمرینی است برای عملکرد بهتر و قوی تر در صعود دیواره ای و صعود با ابزار

آیا شما در مسابقات سنگ نوردی داخل سالن نیز شرکت می کنید؟

 -      شرکت می کردم و علاقه زیادی هم به فضای رقابتی سالم دارم. ولی در چندین مسابقه اخیر به دلیل  بی کفایتی مسوولان برگزار کننده مسابقات و بی تجربگی حمایتچی ها,شاهد چند مورد حادثه جدی که حتی می توانست منجر به از دست دادن جانشان بشود برای ورزشکاران بودم. و به همین دلیل تا زمانی که تغییرات اساسی در کادر اجرایی مسابقات داده نشود, و تدابیری برای ایمنی مسابقه دهندگان اتخاذ نشود, در مسابقات شرکت نخواهم کرد.  در حال حاضر سنگ نوردی در طبیعت ایمن تر از مسابقات رسمی داخل سالن است.

سوال: اگر بخواهید قدردانی و تشکر ویژه ای از کس یا کسان خاصی داشته باشید،از چه کسانی تشکر می کنید؟ 

• از تمامی پیشکسوتان اصیل و زحمتکش دیواره نوردی کشور که با گشایش اولین مسیرها ,راه را برای ما هموار کردند.و سنگ نوردی و دیواره نوردی ام را مدیون آنها هستم. همچنین آقای «محسن وطن پرست» که پایه های دیواره نوردی را در بنده ایجاد کردند.
  از «شاگردان» پر تلاشم که با پیشرفته‌شان من را سرافراز کرده اند.
  از آقای «رضا زارعی» که تنها روزنه امید ایجاد تغییرات سازنده در جامعه دیواره نوردیمان است.
  از «کودک درون خودم» که دست از تلاش نمی کشد و پر انرژی می‌تازد .
  از شما (سوال) که دلسوزانه خواستار تغییر هستید.