دشت دریاسر کجا قرار دارد؟!
دشت دریاسر از دیدنیهای شهر تنکابن میباشد که در ارتفاعات دو هزار واقع شده است. در حقیقت دشت دریاسر بین چهارکوه قرار دارد که بلندترین آن کوه الموت در ضلع جنوب غربی است و از غرب به گردنه سیالان، قلههای خشچال در کنار کندیگان و از شرق به طالقان منتهی میشود. در واقع دشت دریاسر متصل کننده طبیعت سر سبز به کوههای مرتفع و پر از برف است.
چگونه به دشت دریاسر برویم؟!
پس از رسیدن به شهر تنکابن در غرب استان مازندران، مسیر جاده جنگلی دوهزار را دنبال کنید تا به دوراهی به نام <دوراهی امامزاده قاسم> برسید. در سمت چپ جاده مسیری به سمت دره میرود که انتهای آن به روستای <عسل محله> میرسد. البته باید بدانید تلفظ صحیح آن «اِسل محله» است که حالا این روزها به اشتباه به عسل محله معروف شده است.
ما نیز برای اینکه دسترسی شما آسان تر شود، به همان چیزی که معروف است، بیان میکنیم. بعد از عسل محله؛ تازه شروع کار است! باید حدود دو ساعت کوهپیمایی کنید و بعد از عبور از تپهها و چشمههای بین راه به دشت دریاسر برسید.
البته در همان ابتدای مسیر جادهی پر پیچ و خم دوهزار که با درختان بلند احاطه شده ممکن است شما را از رسیدن به مقصد نهاییتان منصرف کند و همان جنگل را به عنوان مقصد انتخاب کنید. اما به شما توصیه میکنم تا آخر این جاده زیبا را طی کنید و فقط برای عکاسی توقف کنید.
دربارهی دشت دریاسر؛
دشت دریاسر یکی از معروفترین دشتهای ایران به شمار میرود. دلیل این معروفیت هم وجود گلهای زرد وحشی است که هر ساله اردیبهشت ماه به صورت خودرو سر از خاک بر میآورند و آنقدر زیاد هستند که کل سطح دشت را زرد میکنند. این در حالی است که اطرافش با کوه های سرسبز احاطه شده است. یکی از این کوهها قله سیالان است با ارتفاع ۴۱۸۵ متر در رشته کوههای البرز غربی که در مرز بین درهی الموت و دره دوهزار واقع شده که پوشش سبز و جنگلی این دشت را از برف و بوران کوه الموت جدا کرده است.
وقتی به دشت برسید سرسبزی کوههای دو طرف، زردی گلهای سطح دشت و سفیدی برف قله سیالان را در یک قاب میبینید. تصویری چشمنواز که هیچگاه از خاطرتان نمیرود. البته وجود رودخانهای صاف و زلال در بین دشت که از بالا دست سرچشمه میگیرد زیبایی این قاب را تکمیل میکند.
همایش دشت دریاسر؛ ارج نهادن به طبیعت یا تخریب آن؟!
تمام این زیباییها باعث شده است که هر سال در ماه اردیبهشت همایش بزرگی در آنجا برگذار شود؛ که به همایش گلهای زرد معروف است. جمعههای این ماه از گروههای کوهنوردی متناوب پر میشود و افرادی که از سراسر ایران برای دیدن این فرش زرد رنگ طبیعت دور هم جمع میشوند.
اما در چند سال اخیر، حقیقتا دیگر همایشی نیست و فقط جمع شدن گردشگران از سرتاسر ایران است. همانطور که انتظار میرود، متاسفانه خیلی از افراد، نه تنها طبیعتگرد نیستند بلکه حتی اصول اولیه گردشگری را نیز رعایت نمیکنند. بیشتر از اینکه طبیعت ستایش شود؛ دچار تخریب و آسیب میشود.
دریاسر به گلهایش معروف است؛ اما شاهد کمتر شدن حجم گلها هستیم؛ زیرا عدهای آنها را از ریشه در میآورند تا دسته گل درست کنند!
خیلیها بدون توجه به هر چیزی، هرکجا که دلشان بخواهد، آتش برپا میکنند. هیچ میدانستید مکانی که آتش روشن میکنید تا مدتهای طولانی توان پرورش هیچ گیاهی را نخواهد داشت؟! حالا تصور کنید هرجای دشت آتش برپا شود، طولی نخواهید کشید که از دشت گل تنها شاخههای محدود به جا میمانند!
از ریختن زباله در مسیر تا دشت هم که دیگر چیزی نگویم!
اگر میخواهید دشت دریاسر که به بهشت اردیبهشت ایران معروف است را حفظ کنید، خواهش میکنم این مسائل کوچک اما بسیار کاربردی را رعایت کنید.
یادتان باشد ما در قبال حفظ طبیعت مسئولیم. برای آگاهی بیشتر از این زمینه میتوانید؛ بلاگ نقش انسان در حفظ محیط زیست را مطالعه کنید.
دریاسر؛ آرام و ساکت یا پرهیاهو؟!
شاید فکر کنید طبیعت باید ساکت و آرام باشد و شلوغی اصلا خوب نیست. منم اول نظر شما را داشتم. اما وقتی در حین کوهپیمایی به رفتار افراد توجه کردم متوجه شدم، شلوغی هم حال و هوای خودش را دارد. افرادی که تا به حال همدیگر را ندیدهاند آنچنان ساده و صمیمی به هم کمک میکنند که شاید حتی در نگاه اول کمی تعجبآور باشد.
بدین صورت که اگر کوله بارتان سنگین باشد به احتمال قوی کسی پیدا میشود که در حمل آن به شما کمک کند. اگر خسته شدهاید و دقایقی برای استراحت نشستید اکثرا با جملههای انگیزشی کوتاه شما را به ادامه مسیر دعوت میکنند. حتی اگر حس کنند که نیاز به کمک دارید، صبر میکنند تا ادامه مسیر را با شما طی کنند تا مراقبتان باشند. دیدن این همه نوع دوستی، هیاهو و نشاط در چهرههای مختلف از نظر من لذتی کمتر از دیدن خود دشت ندارد.
البته با این تفاسیر، همچنان ممکن است عدهای سکوت طبیعت را به هیاهو جمعیت ترجیح دهند. این دسته از علاقهمندان میتوانند از مسیر ساکتتری نیز به دشت برسند. توسط کوهی که در مجاور مسیر اصلی و متداول قرار دارد و حد فاصل این دو کوه تنها یک رودخانه است که درهای عمیق را ایجاد کرده است.
آخرین بار برای رسیدن به دشت دریاسر از همین مسیر گذر کردم و نکته جالب اینجا بود که در قسمتهایی از راه میتوانستم افرادی که در مسیر اصلی کوه در حرکتاند را ببینم، هرچند به دلیل فاصله مانند نقطههای رنگیای بودند که همگی به جلو حرکت میکردند.
اما نکتهای که این مسیر را با مسیر اصلی متمایز میکند تنها خلوت بودن آن نیست، بلکه وجود آبشاری بلند و پرآب در میانه راه است که نظر هر ببیندهای را به خود جلب میکند.
با این توصیفات ممکن است بخواهید این مسیر را انتخاب کنید در این صورت به شما توصیه میکنم حتما از یک فرد آشنا به راه کمک بگیرید و از او بخواهید تا رسیدن شما به مقصد همراهیتان کند.
در غیر اینصورت تحت هیچ شرایطی تنها و بدون راه بلد از این مسیر استفاده نکنید. به دلیل خلوت بودن و ناشناخته بودن این راه برای اکثر افراد، اگر تحت شرایطی نیاز به کمک داشته باشید یا از مسیر درست منحرف شده باشید، کسی نیست که به دادتان برسد!
با چه تجهیزاتی راهی دریاسر شویم؟!
برای این کوهپیمایی روزانه نیازی نیست مانند یک کوهنورد حرفهای مجهز باشید. اما به یک سری وسایل برای راحتی خودتان نیاز دارید. مهمترین چیز کفش مناسب برای کوهپیمایی است. اگر چند نفر هستید و سابقه کوهنوردی ندارید؛ توصیه میکنیم؛ وسایل را تقسیم کنید و هر شخص یک کوله همراه خود داشته باشد تا حمل و نقل آن آسان باشد.
- برای پوششتان، علاوه بر شلوار و بلوز کوهنوردی مناسب و سبک؛ سعی کنید حتما یک دست لباس گرم و بادگیر به همراه داشته باشید.
- مراقب تابش آفتاب باشید. حتما از کلاه آفتابی مناسب و کرم ضد آفتاب استفاده کنید تا دچار، آفتاب سوختگی نشوید.
- وجود یک زیرانداز ضد آب نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. زیرا اکثر نقاط دشت مملو از چشمههایی است که همیشه سطح را مرطوب و نمناک نگه میدارند.
- سعی کنید مواد مورد نیازتان را در ظرفهای در دار بریزید تا هم سالمتر بمانند و هم با این کار پلاستیک کمتری استفاده شود. اما حتما یک پلاستیک کوچک برای جمع کردن زبالههایی که تولید میکنید به همراه داشته باشید.
- اینها همه لوازم کوهپیمایی ساده و روزانه است. اگر قصد ماندن در شب و تماشای ستارهها را دارید، داستان به کلی فرق میکند. قبل از کمپینگ شبانه؛ حتما بلاگ الفبای اصول شبمانی را مطالعه کنید.
در دشت دریاسر؛ غذا چی بخوریم؟
اصولا ما ایرانیها به طبیعت میرویم دلمان هوس کباب میکند و سیخ کباب و ذغال به ضروریترین لوازمی که بدان نیاز داریم تبدیل میشوند. اما باید بدانید دریاسر جای مناسبی برای کباب زدن نیست!
توصیه من به شما برای سبکتر بودن کوله بارتان و راحت طی کردن مسیر این است که غذا را سعی کنید آماده کنید و در ظرفهای غذا بریزید و با خود ببرید. نگران گرم کردنش هم نباشید همیشه افرادی هستند که آتش کوچکی برپا کنند، شما به راحتی میتوانید در کنار آتش غذای خود را به دمای مطلوب برسانید. البته امیدواریم آتش را در محفظههای مخصوص که روی خاک هیچ تاثیری نمیگذارد، برپا کرده باشند!!
اگر اولین و آخرین تجربه طبیعتگردیتان نخواهد بود، توصیه میکنیم سرشعله و گاز کوهنوردی تهیه کنید تا خیالتان از این بابت همیشه جمع باشد و نگرانی در خصوص طبخ غذا نداشته باشید.
برای طی کردن مسیر هم حتما آب و مقداری شیرینی و میوه همراه خود داشته باشید. برای اینکه اصول تعذیه صحیح و ۱۰ اشتباه رایج را تکرار نکنید؛ حتما بلاگی در این زمینه را مطالعه کنید.
در چه فصلی بهتر است به دریاسر برویم؟
دشت دریاسر برای هر فصل زیباییهایی را در دل خود جای داده است.
فصل بهار
از آنجایی که به بهشت اردیبهشت ایران معروف است، پس فصل بهار، به دلیل مطبوع بودن آب و هوا و منظرهای از گلهای زیبا بهترین زمان میباشد.
فصل تابستان
همچنان سرسبز و خرم است اما در روزهایی که هوا بسیار گرم است، به دلیل تابش مستقیم آفتاب و ارتفاع زیاد، بدون سایبان و سرپناه ممکن است دچار گرمازدگی شوید. اما با اینحال شبهای بسیار خنک و دلنشینی دارد که جان میدهد برای کمپینگ!
فصل پاییز
دارای نمایشی از مناظر رنگارنگ است ولی اکثرا بارانی است که با توجه به لیز شدن مسیر، بدون باتوم کوهنوردی اصلا توصیه نمیشود به دریاسر بروید.
فصل زمستان
به دلیل ارتفاع آن از سطح دریا معمولا پوشیده از برف است. که علاوه بر زیبایی سرمای شدیدی نیز دارد. به این نکته توجه کنید؛ از آنجایی که دریاسر دشت بزرگی است، و درختان کوتاه و کمی دارد، جریان باد به مراتب شدیدتر احساس میشود.
اگر تجربه هایکینگ و ترکینگ ندارید؛ بهتر است در فصل پاییز و زمستان هوس دریاسر را نکنید!
در سفر به دریاسر، چه چیزهایی را رعایت کنیم؟!
به دلیل بی توجهی عدهای از افراد، در گذر سالها از حجم گلها متاسفانه کاسته شده است، لطفا از کندن ریشهای گلها خودداری کنید. در کنار گلها عکس بیندازید نه در وسط آنها. باهم سعی کنیم این طبیعت زیبا را برای نسلهای بعد از خود نیز به یادگار بگذاریم.
بسیاری از ماها متاسفانه این باور غلط را داریم که اگر زبالههایی که تجزیه میشوند را در دل طبیعت رها کنیم با این کار به محیط زیست خود کمک کردیم! درست است که تجزیه یا خوراک دام میشوند اما برای مدتی که آنجا هستند جلوهی بسیار زشتی را به وجود میآورند که زیبایی محیط را کاملا دستخوش تغییر میکند. اگر قصد کمک به محیط زیست را دارید لطفا آنها را در گودالی کوچک دفن کنید تا تبدیل به کود شوند.
در ضمن، پسماند غذاهای مختلف علاوه بر اینکه ممکن است برای دامها (گاوها، اسبها و…) خوب نباشند، حتی با رها سازی نابجا، دچار کپک میشوند و دام بعد از خوردن آن بیمار میشود و شیر و گوشتش نیز آلوده میگردد. میبینید با یک بیتوجهی ساده، چه چرخهی معیوبی را به وجود میآورید.
در آخر اگر به این طبیعت زیبا آمدید لطفا چیزی جز رد باقی نگذارید و چیزی جز عکس نیندازید.
منبع :
تعداد بازدید:214