پوشش گیاهی قله دماوند

تا اسم پوشش گیاهی دماوند را می‌شنوید قطعاً دشت‌های شقایق به ذهنتان می‌رسد که در زیبایی نظیر ندارند. این لاله‌های قرمز در تیر ماه از ارتفاع ۲۰۰۰ تا ۳۵۰۰ متری به چشم می‌خورد. این پوشش گیاهی مختص به جبهه جنوبی و جنوب غربی قرار دارد که نمونه‌ی کم نظیری در دنیاست و با نام شقایق لار و رینه در کتاب‌های معتبر گیاه‌شناسی به ثبت رسیده است.

البته دماوند پوشش گیاهی منحصر به فرد و متنوعی دارد به طوری که برای نام‌گذاری آن‌ها از نام دماوند نیز استفاده کردند. از جمله این گیاهان می‌توانیم به کلاه میرحسن دماوندی، کزل دماوندی، بومادران دماوندی، پیرگیاه دماوندی، ریش قوش دماوندی، فراموشم مکن دماوندی، زنگوله‌ای دماوندی، کتانی دماوندی و ماشک دماوندی اشاره کنیم. برخی از این گیاهان فقط در ارتفاعات خاصی رشد می‌کنند.

اما عمده پوشش گیاهی دامنه‌های قله دماوند شامل گیاهانی چون بومادران، ماشک، کتانی، ریش قوش، پیرگیاه و فراموشم نکن، بوته‌های خاردارو گونه‌های هزار خار (مانند گون) می‌شود. خشخاش، شکر تیغال، سنبله ارغوانی، نسترن وحشی، رز گردآلود، علف صورتی و چمن آراراتی دیگر پوشش گیاهی دامنه‌های قله تا ارتفاعات بالاتر است که امروزه آسیب‌هایی جدی دیدند و نیاز به محافظت بیشتری دارند.

برخی دیگر از گونه‌های گیاهای دماوند عبارتند از:

کاج آلپ، اسپرس کوهی نیمه کروی، گون، یاسمن صخره‌ای، ازمکی کوهسری، پیربهار دنایی، شبدر شاه بلوطی، ترشک کوهسری، دغدغک البرزی، پلاخور بوته‌ای، گالش انگور، تیره گل، قفقازی، گز، علف بره، چمن گندمی آسیای مرکزی، جاروی علفی بامی، علف قرمز، جو چمنزار، ملیکای بی زبانک، چاودار هراتی، شبه یولاف شکننده، ریش سنبل، خشخاش طناز و شکرتیغال مشهدی، چون جاشیر، سریش و در جاهای مرطوب زبان طلا، پیرسنبل، قدومهٔ پرشاخه، جعفری فرنگی معطر، بادرنجبویهٔ دنایی، خاکشیر تلخ کوتوله، گل بی‌مرگ طلایی، پنجه برگ نقره گون، آزاد بری، پنجه برگ همدانی، دنایی و مینای پرکپهٔ برگ نقره‌ای.