آرلین بلوم؛ اولین فاتح زن آمریکایی بر آناپورنا
دکتر آرلین بلوم یک زن کوهنورد، نویسنده، شیمی دان و مدیر اجرایی موسسه سیاست های علوم سبز است. او اولین زن کوهنورد آمریکایی بود که توانست بر دهمین قله مرتفع دنیا بایستد. آرلین، بارها به دلیل زن بودن، اجازه صعود به قله ها را پیدا نکرد، اما سرانجام با تلاش های خود توانست ثابت کند که در این راه زنان هم می توانند حتی قوی تر از مردان، برخی مسیرها را طی کنند.
آرلین بلوم؛ در آرزوی آرامش
این بانوی کوهنورد در ۱ مارس ۱۹۴۵ در دونپورت آیووا متولد شد و از پنج سالگی توسط پدربزرگ و مادربزرگش پرورش یافت. در اوایل ۱۹۶۰ در کالج رید در پورتلند، اورگان تحصیل کرد و درانستیتوی فناوری ماساچوست و دانشگاه برکلی کالیفرنیا، تحصیلاتش را تا مقطع دکتری شیمی بیوفیزیک ادامه داد.
سپتامبر ۱۹۶۴ تصمیم گرفت به کوه آدامز برود؛ یک کوه آتشفشانی زیبا و با شکوه در جنوب واشنگتن. در آن زمان او فقط یک دختر ۱۹ ساله بود که با وسایل قرضی به سمت این فعالیت رفته بود. همراهانش نگران بودند که نتواند به مسیر ادامه دهد اما آن ها به آهستگی ادامه دادند و در مسیر با یک منظره باشکوه از یخ های شکاف خورده به رنگ سبز و آبی رسیدند. او این مکان را پرزرق و برق ترین مکان تعریف کرده بود.
در زیر قله به آرامشی رسیده بود که همیشه آرزویش را داشت. به دلیل سرمای زیاد و لباس های نامناسب نتوانست صعودش را به پایان برساند و مدتی را در بیمارستان بستری شد. بعد از این برنامه بود که فهمید به کوه و کوهنوردی علاقه دارد.
شروع آرلین بلوم، با کوه هود
پنج ماه بعد از این صعود ناموفق، یعنی در ۲ فوریه سال ۱۹۶۵، اولین صعود موفق خود را به کوه هود به پایان رساند و در آن بهار شگفت انگیز و زیبا بود که کوهنوردی را آغاز کرد.
این زن کوهنورد آمریکایی به همراه همسرش جان، کوه های سنت هلن و هود را از مسیرهای پرچالش صعود کرد و در هر برنامه و صعود اطلاعات جدیدی مانند تشخیص وضعیت آب و هوا، پیدا کردن مسیر از طریق یخچال های شکافته، زمان شروع و پایان هر برنامه را کسب می کرد.
در آن زمان ۴ نفر از دانشجوهای رشته شیمی به سمت کوهنوردی رفته بودند که همه آن ها توانستند تا مقطع دکتری ادامه دهند. آرلین که دیگر به صورت حرفه ای به کوه ها و قله ها می رفت و برخی از آتشفشان ها را نیز صعود کرده بود، “جمع آوری و تجزیه و تحلیل گازهای آتشفشانی” موضوع کاملی برای پایان نامه ارشدش بود، زیرا هر دو علاقه او را شامل می شد؛ طبیعت و گازهای شیمیایی!
دسامبر 1965 بود که به همراه جان تصمیم به صعود قله Popocatapetl، پنجمین قله بلند آمریکایی شمالی را داشتند و توانستند با موفقیت، مقداری از گازهای آتشفشانی را برای تحقیقات جمع آوری کنند. سپس با عبور از دره سعی کردند تا Ixtaccihuatl هفتمین قله مرتفع را نیز امتحان کنند.
سال بعد آن ها تصمیم گرفتند تا از کوه آند در پرو بازدید کنند. قله ای با مسیری پر از دشت های سرسبز و آسمانی زیبا که در انتها با کوهستانی پر از برف مواجه خواهید شد. در منطقه با استقبال خوبی از مردم محلی مواجه شدند که اندک غذای خود را با آن ها شریک شدند و توانستند جایگاه و زندگی سرخپوستان را نیز درک کنند.
سپس به Quebrada Llanganuca دره ای در سمت شرقی لیما حرکت کردند و در 1967 برنامه خود رابه پایان رساندند. در هیچ یک از برنامه های صعود او کسی آسیب ندیده بود اما این بار زمان بازگشت در یاناپاچا نورته یکی از همراهان به نام پیتر با یک خطای کوچک هر دو پایش دچار شکستگی شد که برای 36 ساعت در آن زمین ناهموار به نوبت برانکارد او را تا پایین حمل کردند.
دنالی در آلاسکا
دنالی با ارتفاع ۶۱۹۰ متر که با نام مک کینلی نیز خوانده می شود، سردترین کوه لقب گرفته است. یکی از آرزو های “آرلین” بانوی کوهنورد سرشناس در سال ۱۹۶۹ صعود به این قله بود. این زن کوهنورد پرچم صعود را آماده کرد و در جلوی چشمانش بود. همیشه تصور می کرد که ۶ زن در دوران ویکتوریایی با آن لباس های بلند و پُرچین و چتر های زیبا در دامنه لنین پر از برف قدم می زنند.
او برای برنامه صعود خود به قله لنین، با تیم خود در دانشگاه آلاسکا در فیربانکس دیدار کرد تا مطالعات خود را تکمیل کنند. اعضای تیم این بانوی کوهنورد شامل مارگارت کلارک، فی کر، دانا ایشروود، گریس هومن و مارگارت یانگ بودند.
آن ها در یک فضای شبیه سازی شده، با فشار هوای مشخص در ارتفاع، تمرینات خود را آغاز کردند. پس از شروع و آمدن یک جبهه هوای سرد به سمت این کوه زیبا پرواز کرده و برنامه صعود خود را شروع کردند.
رهبر این گروه صعود “گریس هومن”، متخصص بیهوشی ۴۸ ساله از آنكوراژ، دو بار برای صعود به این قله اقدام کرده و به همراه شوهرش “وین”، ده ها قله آلاسكا را صعود كرده بودند. این گروه زنانه در اولین روز حضور در دامنه و کمپ ها عکس های تبلیغاتی اسپانسرهای خود را گرفتند و در منطقه به گشت مشغول شدند. در کنار آن ها یک تیم از سیاتل حضور داشتند که همه اعضای آن را مردان تشکیل می دادند.
در طی روزهای بعدی غذا و وسایل خود را تا کمپ های بعدی انتقال دادند و با شروع بارش برف و کاهش درجه حرارت، پیدا کردن مسیر برایشان سخت تر شد. آن ها در کمپ سوم توسط یک تیم ژاپنی پذیرایی شدند و توانستند کمی استراحت کنند.
آن ها به مسیر خود ادامه دادند و با ظاهر شدن خورشید و تغییر کردن وضعیت هوا می توانستند هر دانه برف را روی زمین ببینند. با صدمه دیدن و خستگی رهبر گروه تصمیم گرفتند، برای تحقق این رویای صعود، تمام زنان کوهنورد به یکدیگر کمک کرده و گریس را با خود به بالای قله بردند. آن ها جزء اولین زنان کوهنورد بودند که در سال ۱۹۷۰ در بالاترین قله آمریکای شمالی بر روی کوه دنالی عکس گرفتند و صعود خود را ثبت کردند.
لنین در آسیای مرکزی
قله لنین با ۷۱۳۴ متر ارتفاع، قله ای امن و آسان است که بیشترین صعود را در بین کوه های ۷۰۰۰ متری دارد. در دامنه این کوه چمنزار بسیاری زیبایی است که چراگاه گوسفندان و دام هاست. در آن زمان مردان فکر نمی کردند زنان هم بتوانند از قله های مرتفع بالا بروند و صعود کنند.
“آرلین” زن کوهنورد آمریکایی در مسیر صعود خود با دو کوهنورد دیگر با نام هایدی و اوا ملاقات کرد و مسیر را با هم ادامه دادند و در ۳ آگوست، یک روز کاملاً آفتابی، توانستند به بالای قله رزلدنی برسند. با بدتر شدن شرایط جوی آن ها در کمپ منتظر ماندند و روز بعد او به تنهایی مسیر صعود را ادامه داد. در زمان بالا رفتن از قله به دلیل شروع طوفان مجبور به بازگشت به کمپ شد. با کولاک خشمگین و سخت در آن شب سرد آن ها اوا را از دست دادند و شب سختی را گذراندند.
پس از گذشت سه روز و آرام تر شدن هوا، تا کمپ دوم مسیر را ادامه دادند و متوجه شدند گروه زنان روس که تجهیزات قدیمی هم داشتند، کاملاً در زیر برف مدفون شده اند و گروه آمریکایی ها آن ها را پیدا کرده بودند. پس از پایان یافتن طوفان آرلین با دو زن کوهنورد دیگر به نام مولی هیگینز و مارتی هوئی در کمپ اول هم صحبت شد و فهمید مولی اولین زن کوهنورد آمریکایی بوده که قله لنین را فتح کرده است.
در تابستان سال ۱۹۷۴ نزدیک به ۲۰۰ کوهنورد تلاش کردند تا قله لنین را فتح کنند، که نیمی از آن ها موفق شدند و در پایان منجر به مرگ ۱۵ نفر از آنان شد.
آرلین بلوم؛ دومین زن بر فراز اورست
در پاییز 1976 آرلین بلوم برای صعود به قله اورست برنامه ریزی کرد. قبل از او یک بانوی ژاپنی به نام Junko Tabei در سال 1975 موفق به فتح این قله عظیم شده بود و او اولین زن آمریکایی بود که قصد داشت این قله را فتح کند.
با شروع باران های موسمی فصل پاییز آنها به منطقه رسیدند و به سمت اردوگاه بیس رفتند و برای صعود باید از تاریخی ترین و کشنده ترین دره به نام Khumbu رد می شدند.
Western Cwm شگفت انگیز ترین دره در بالای دامنه کوه به قله اورست منتهی می شود. او منظره آنجا را اینگونه تعبیر می کرد: “یخچال طبیعی، اقیانوسی از بلورهای درخشان طوفان زده بود.”
دمای ۳۲ درجه ای در روز، به سرعت در شب به ۴۰- درجه کاهش پیدا کرد و آن ها در کمپ ۴ توقف کردند. او بالاخره توانست رکورد ارتفاع صعود خود را بشکند. همان جا بود که صعود زنان به بالای قله آناپورنا در نپال در سرش افتاد.
آناپورنا
قله آناپورنا یک هدف شایسته برای صعود زنان آمریکایی در سال 1978 بود. در ابتدا همراه با مارگی و سیلویا پائول یک صعود آزمایشی را در Sierra Nevada برای تیم آناپورنا برگزار کردند. تا آن زمان 90 کوهنورد برای صعود تلاش کرده بودند و فقط 8 نفر موفق شده بودند و 9 نفر هم جان خود را در این برنامه از دست داده بودند. همین اتفاقات بود که این کوه را به مرگبار بودن مشهور کرده بود.
زمانی که عازم کاتماندو شدند، او رهبر تیمی متشکل از ۱۲ زن قوی فکر بود که هر کدام می خواستند در تصمیم گیری های مهم سهیم باشند. مسیر آن ها از شهر پوخارا تا اردوگاه اصلی ده روز به طول انجامید و تعدادی از کوهنوردان، شرپاها و باربرها همراهیشان می کردند.
پس از ۱۲ روز پیاده روی، به اردوگاه پایه آناپورنا شمالی رسیدند. جایی که قله کوه، دو مایل عمودی بالاتر از آن ها قرار داشت. پس از انتخاب ایمن ترین مسیر آناپورنا اول، برنامه ای تنظیم کردند که پنج اردوگاه راه اندازی شده و سپس برای بالاترین سطح و صعود تلاش خود را آغاز کردند.
بارش ناگهانی برف و شروع طوفان برنامه های آن ها را تغییر داد و مجبور به بازگشت به کمپ اول شدند. سرانجام با پشت سرگذاشتن تمام سختی های این سفر، وقوع بهمن، سختی کمپ زدن و آماده کردن غذا توانستند در ساعت ۳:۳۰ بعد از ظهر در ۱۵ اکتبر ۱۹۷۸ به بالای آناپورنا برسند. آن ها اولین زنان آمریکایی بودند که به آناپورنا صعود کردند.
در آناپورنا تعدادی از کوهنوردان را از دست دادند و آلرین برای یادگاری نام های ورا واتسون و آلیسون چادویک-اونیسکیویچ را روی سنگ یادبود تراشید. این تخته سنگ دقیقاً روبه قله لنین قرار دارد و نامشان برای همیشه در آنجا جاودان شد.
آرلین بلوم؛ یک مادر کوهنورد
پس از بازگشت از آناپورنا او تمام تجربه ها، حوادث و پیروزی هایشان را با نوشتن کتابی با عنوان “آناپورنا: مکان یک زن” به همه ثابت کرد که زنان نیز قدرت لازم برای فعالیت های سخت را دارند.
آرلین بلوم که دکترای شیمی بیوفیزیک را از دانشگاه برکلی دریافت کرده بود، در همین زمینه نیز فعالیت های اجتماعی زیادی انجام داده و علاوه بر تدریس در دانشگاه برکلی، استنفورد و کالج ولزلاکنون، مدیر اجرایی موسسه سیاست های علوم سبز است که در حیطه حذف مواد شیمیایی از لباس و مواد مصرفی کار می کند.
او پس از تولد دخترش آنالیس مسیرهای کوهنوردی سخت خود را به پیاده روی در دامنه کوه های آلپ تغییر داد و سعی کرد او را نیز در مسیر های مختلف همراه کند. به دلیل افتخارات و آزمایشاتی که انجام داده، توانست به عنوان یکی از 100 زن الهام بخش جهان توسط تیم گاردین UK انتخاب شود. در سال 2018 او به تالار مشاهیر کالیفرنیا وارد شد و جایزه بهترین فارغ التحصیل سال را از خانه بین المللی برکلی دریافت نمود.
خلاصه ای از صعودهای آرلین بلوم
– ۱۹۶۴، سپتامبر؛ شروع فعالیت کوهنوردی با صعود ناتمام به کوه آتشفشانی آدامز در جنوب واشنگتن با ارتفاع ۲۲۴۳
– ۱۹۶۵، فوریه؛ اولین صعود موفق بر فراز کوه هود با ارتفاع ۳۴۲۶
– 1965، دسامبر؛ صعود به همراه جان هیل به قله Popocatepetl Volcano با ارتفاع 5426
– 1968؛ صعود به دیواره Yosemite به همراه گروه تحقیقاتی با ارتفاع 4600
– ۱۹۶۹، آگوست؛ صعود به یخچال طبیعی وادینگتون با ارتفاع ۴۰۱۹
– ۱۹۷۰؛ اولین صعود کاملاً زنانه به بلندترین کوه در آمریکای شمالی، قله دنالی با ارتفاع ۶۱۹۰
– ۱۹۷۱-۱۹۷۳؛ ۱۵ ماه کوهنوردی در سراسر جهان
– ۱۹۷۴، آگوست؛ صعود به قله لنین با ارتفاع ۷۱۳۴
– ۱۹۷۵، آگوست؛ تلاش برای صعود به قله تریسول در هیمالیا با ارتفاع ۷۱۲۰
– ۱۹۷۶؛ دومین زن صعود کننده به اورست با ارتفاع ۸۸۴۸
– ۱۹۷۸؛ رهبری تیم زنان در اولین صعود آمریکایی بر دهمین قله بلند جهان آناپورنا با ارتفاع ۸۰۹۱
– 1980، اولین تیم صعود به قله یخی Bhrigupanth در هند با یک تیم بین المللی زنان با ارتفاع 6772
– ۱۹۸۱-۱۹۸۲؛ اولین پیاده روی در هیمالیا (بوتان، نپال و هند) با هیو سوئیفت
– ۱۹۸۳؛ شرکت در اولین نمایشگاه هیمالیا
– 1989؛ سفر به آلاسکا و پیاده روی در اطراف Mt. Rainier با ارتفاع 4392
– انتخاب به عنوان یکی از “۱۰۰ زن الهام بخش جهان”
– نویسنده کتاب Annapurna: A Woman’s Place and Breaking Trail: A Climbing Life
– مدیر اجرایی موسسه سیاست های علوم سبز
منبع :
تعداد بازدید:202
