محمدحسن نجاریان به ملاقات اورست می‌رود!

او به همراه یک تیم شامل زنده‌یاد محمد اوراز، جلال چشمه‌ قصابانی و حمیدرضا اولنج تصمیم به صعود اورست گرفتند و سرانجام در تاریخ ۳۰ اردیبهشت سال ۱۳۷۷ توانستند پرچم ایران را بر فراز قله به اهتزاز در بیاورند و اولین ایرانیانی باشند که این قله مرتفع را صعود می کنند. او از این لحظه شیرین و به یاد ماندنی فیلم هایی ضبط کرده و خاطراتشان را در آن لحظه اینگونه بیان می کند:

“دوربین را به زمین پر شیب چسبانده این شات را به ملت بزرگم هدیه می کنم. به اون دم و دستگاه آمریکایی ها رسیدیم. فقط چند قدم مانده! از محمد و بچه ها خواهش می کنم جلو برم و آخرین تلاششان را ضبط کنم. کنار قله زانو میزنم.

تبر یخ حمایتم. با صلابت بالا می آیند. نمی دانم گریه کنم، یا تصویر برداری. انگار پرواز می کردند. یک ایران یک عالمه آرزو! ساعت حوالی نه روز ۳۱ اردیبهشت ۷۷ “قله اورست”.

سر بالایی تمام شد. شادیم. دوربین کلوز آپ روی صورت محمد، بنام زحمتکشان ایران، زنده باد ایران،، اولنج. السلام  علی ال حسین….،، جلال .این اراده ملت ایران است که اینجا به نمایش در می آید… حسن. یک مشت خاک از ایران آورده ایم به یاد مادران ایران اینجا می ریزیم که جاودانه باد یاد و نامشان. یه عروسک هم به یاد فرزندان ایران اینجا آوردیم که فرزندان ایران یاد بگیرند تلاش و مردانگی.

شرپا اشاره می کند. عقب نرو. پشتم تا فلات تبت خالی است. عکس می گیرم. یک پانوراما. از منشور هم عکس می گیرم. نگرانم نگاتیو ۳۶ تایی تموم بشه.

 جاودانه باد یاد ایران و ایرانی “

وی در سال های متوالی صعود متوالی از ديواره بيستون از مسيرهای مختلف با گروههای مختلف كشور از مسير های لول سخت، منصور، قرارگاه (اكبر)، عقاب ها، قوش، جان پناه ها، يال سخت، كاوه، گذشت، فرهاد، شيرين، تراورس از زير پله يك مسير عقاب ها و قوش تا مسير جان پناه ها ۲ بار… انجام داده است.