پارک ملی لار

دشت لار با مساحت ۷۳ هکتار و ۵۰۰ متر مربع، در سال ۱۳۵۴ به عنوان پارک ملی ثبت شد. در پی این اقدام در سال‌های پیش‌رو همچنان برای حفظ این زیستگاه طبیعی تلاش انجام گرفت تا بالاخره در سال ۱۳۶۳ به عنوان منطقه حفاظت شده و شکار ممنوع اعلام گردید. در پس این اقدام امیدواری برای سالم ماندن زیست بوم گیاهی و جانوری بیشتر از قبل شد.

پوشش گیاهی دشت به قدر غنی و متنوع است که از بین رفتنش قطعاً یک فقدان بزرگ زیست محیطی محسوب می‌شود. گیاهان دارویی که در این دشت به صورت وحشی می‌رویند، عبارتند از؛ آویشن، شنگ، سیرک، پیازک، قارچ وحشی، کاسنی، گلپر، گون، چای کوهی، خرگوشک، باریجه، بارهنگ، والک و شیرین بیان.

پوشش جانوری این منطقه به دلیل نزدیکی با البرز مرکزی بسیار شبیه به هم است؛ یعنی اکثر گیاهان و جانواران موجود در ناحیه البرز اینجا نیز حضور دارند. مانند؛ بزمجه، خرس قهوه‌ای، مارمولک، آهو، روباه، گرگ،گراز، کل و بز کوهی، پلنگ، قوچ و میش، موش صحرایی، قورباغه و لاک پشت، عقاب، کبک، شهباز، کبک دری و خفاش.

البته افعی دماوندی و البرزی مختص این منطقه هستند و بومی به حساب می‌آیند؛ اما معروف‌ترین جانور دشت لار که متأسفانه این روزها خطر انقراض گریبان‌گیرش شده است، ماهی قزل‌آلا خال قرمز است که در گذشته به وفور در رودخانه و دریاچه لار یافت میشد. در زمان حال هم، همچنان رود لار میزبان ماهی خال قرمز است اما بر اثر صید بی‌رویه دیگر رو به نابودی قرار گرفتند.