سبک صعود نه صرفا مصنوعی و نه صرفا درای تولینگ بود، هر آنچه در چنته داشتم از انواع تکنیک های مختلف برای فرار از محلکه‌ی پیش رو استفاده می کردم، گاهی چند متر درای تولینگ و گاهی چند متر یا حتی چند سانتی متر مصنوعی صعود می‌کردم در نهایت به مکان بن بستی رسیدم که نه امکان صعود مصنوعی و نه درای تولینگ و نه حتی صعود طبیعی وجود داشت، به ناچار متوسل به کارهای ابداعی شدم برای مثال ترکیب تبر یخ و پله رکاب یکی از آنها بود.

به نحوی که تبر یخ را به لبه ای گیر می دادم و همانند هوک پله رکاب را به نقطه پایین آن متصل می کردم و بر روی آن بلند می‌شدم، به هیچ وجه دوست نداشتیم به خاطر ضعف و ناتوانی در صعود رولی به این مسیر پاک اضافه کنیم به هر ترتیب پس از سه ساعت و نیم توانستم این طول دشوار را به اتمام برسانم و به کارگاه چهارم برسم.

با یک عدد کیل و تنها فرند باقی مانده برایم کارگاهی دایر کردم، طناب رابط را جمع کرده و نگاهی به طول بالای سرم داشتم که دشوار ترین طول مسیر بود، رمق و توانی حتی برای صعود ذهنی آن و تصور اینکه در حال حاظر بخواهم درگیر آن بشوم برایم نمانده بود.

ساعت از ۱۳:۳۰ گذشته بود به مهدی گفتم میتواند به کمپ برگردد، شروع به مرتب کردن کارگاه نمودم، طناب رابط را حلقه کردم و تبر یخ را در شکافی مناسب قرار دادم و فرود را شروع کردم، می‌دانستیم که از اواخر امروز باد و طوفان شدیدی شروع می شود و تا فردا شب ادامه خواهد داشت به همین دلیل به هر ری‌بیلی که می‌رسیدم اضافه طناب آنها را فیکس می‌کردم تا باد و طوفان باعث سایش و آسیب دیدن طناب نشود.

میانی های طول چهار را جمع کردم و تمامی آنها را بر اساس سایز و اندازه بر روی دیزی‌چین مرتب کردم، در اوج خستگی زمانی که برای مرتب کردن ابزارها صرف می‌کنم آرامش خاصی نسیبم می‌کند، میخ ها و کارابین ها را بر اساس نوع و در نهایت کوییک‌درا ها را به تفکیک بر روی حلقه های دیزی‌چین مرتب کردم، طناب های صعود را بعد از جمع کردن بر روی یکی از حلقه ها آویزان کردم و یک سوی دیزی‌چین را به فرند کارگاه و جهت دیگرش را به میخی که با دست در شکاف دیگری کاشته بودم آویزان کردم.

با فرود به انتهای طناب ثابت کف یخچال رسیدم گل باتوم را خارج کردم و در حد توان سخمه آن را محکم در برف فرو کردم و ته طناب را هم محکم به آن بستم تا باد و برف طناب را از مسیر خارج نکند و یا در صورت دفن شدن زیر برف بتوانیم با دیدن باتوم آن را پیدا کنیم، ساعت حدود ۱۵:۳۰ همگی در کمپ بودیم.پس از صرف مختری غذا و نوشیدنی گرم حدود ساعت ۱۶ بود که تند بادی شروع به وزیدن کرد و ابرهای سیاه دور دست تمام آسمان را پوشاندند و این شروع طوفانی بود که منتظرش بودیم.

هر چهار نفر در چادری که کاملا محار شده بود قرار داشتیم ناگهان باد چنان شلاقی بر پیکیره چادر وارد کرد که در عرض چند ثانیه چادر را به همراه ما چهار نفر از زمین جابجا کرد.

اگر این اتفاق به جای لحظه ای کوتاه در حدود ۳۰ ثانیه به طول می‌انجامید نمی دانستیم چطور می‌توانستیم زنده بمانیم بعد از دقایقی کوتاه تمامی محارهای چادر در یک سمت پاره شد و روکش قسمت انباری که خروارها برف روی آن ریخته بودیم از زیر برف خارج شد، بر چشم برهم زدنی همه از چادر بیرون رفتیم صحنه ای که دیدم بسیار غیر منتظره بود چادر در بخشی از پوش پاره شده و بندهای مهار چادر در هوا سرگردان بودند و روی تمامی وسایل از جمله کوله پشتی ها، کفش ها و مواد خوراکی که در قسمت انباری بود برف نشسته بود اگر دیر اقدام کرده بودیم ضمن از دست دادن برنامه امکان نداشت شب را تا صبح بتوانیم به سلامت بگذاریم.

به ناچار در کوران باد و طوفانی که گاهی مجال ایستادن هم نمی‌داد باید چادر را احیاء می‌کردیم، محسن شروع به فیکس کردن چادر با طناب صعود شد، من و علی شروع به درآورن غالب برفی با بیل کردیم تا بتوانیم دیواری برفی کنار چادر بوجود آوریم، بوی شرایط بحرانی را به وضوح حس می‌کردیم با این که از طوفان اطلاع داشتیم اما انتظار خرابی هوا در عرض چند دقیقه به این صورت را نداشتیم.

به هر حال بعد از حدودا یک ساعت و نیم توانسیتم چادر را در جای خود تثبیت کنیم و همگی خسته و درمانده به داخل چادر برویم حجم برفی که از میان ریز ترین درزها به داخل آمده بود خارج از تصورمان بود، بر روی تمامی البسه و کیسه خواب ها پودر برف وجود داشت و در صورت روشن کردن چراغ برای پخت و پز حرارت ناشی از آن تمام پودر برف داخل چادر را آب می‌کرد و باعث میشد تمام کیسه خواب ها و لباس ها خیس شده و شرایط شبمانی را بحرانی و خطرناک کند.

امکان باز کردن زیپ چادر و بیرون رفتن هم بسیار دشوار بود زیرا هر بار که به بیرون می‌رفتیم علاوه بر حجم برفی که باد موقع باز کردن زیپ به داخل چادر می ریخت، برف به لباس ها میچسبید و امکان تمیز کردن آن نیز به راحتی وجود نداشت.

شروع به تراشیدن برفک های دیواره چادر کردیم که با هر تکان بر روی ما می ریخت چند ظرف از این برفک ها که ناشی از بازدم خودمان و یا بخار آب بود را جمع کردیم و کم کم هرکس مشغول به تمیز کردن وسایل خود از برف شد.