این رشته‌کوه‌های عظیم زیرزمینی در مرز میان هسته زمین و گوشته آن کشف شده‌اند که در عمق ۲ هزار و ۹۰۰ کیلومتری از سطح زمین قرار دارند.

 

برخی از این کوه‌های پنهان شده در اعماق زمین می‌توانند بیش از چهار و نیم برابر ارتفاع کوه اورست یا بیش از ۳۸ کیلومتر ارتفاع داشته باشند.

 

این رشته کوه‌های زیرزمینی اگرچه در سال‌های گذشته از چشم دانشمندان پنهان بوده‌اند اما اکنون آن‌ها با استفاده از موج‌لرزه‌های ناشی از چند زمین‌لرزه بزرگ، اطلاعات بیشتری را در مورد این کوه‌ها در اختیار دارند.

 

سامانتا هانسن، زمین شناس دانشگاه آلاباما در گفتگو با «بی‌بی‌سی جهانی» از وجود «مناطقی با امواج لرزه‌ای بسیار ضعیف (ULVZ)» در اعماق زمین سخن گفت و افزود که این مناطق اگر به اندازه کافی بزرگ باشند، قابل مشاهده هستند.

 

دانشمندان احتمال می‌دهند که این مناطق با امواج لرزه‌ای بسیار ضعیف در زیر زمین، بقایای پوسته‌ اقیانوسی باشند که در طول میلیون‌ها سال به اعماق زمین رانده شده‌اند.

 

احتمال دیگری که دانشمندان در مورد چگونگی شکل‌گیری این کوه‌ها می‌دهند، فرورفتن صفحه‌های تکتونیک درون گوشته زمین و غرق شدن این صفحه‌ها در مرز هسته داغ زمین است.

 

هنگام کشف این کوه‌ها ساختار مرموز دیگری در اعماق زمین قابل مشاهده است. حباب‌های اسرارآمیز بزرگ با سرعت برشی پایین می‌توانند سرنخ‌های ارزشمند و جدیدی در مورد جابه‌جایی و تکان خوردن صفحه‌های تکتونیک به‌هنگام حرکت از پوسته زمین به گوشته آن ارائه دهند.

 

گروهی از پژهشگران به رهبری هانسن تحقیقات خود را روی مناطق بسیار کم‌شتاب از طریق ایستگاه‌های لرزه‌نگاری در قطب جنوب آغاز کردند. این مناطق به دلیل دوری از هرگونه حباب یا صفحه تکتونیکی که جابجا شده‌اند، مکان مناسبی برای کوه‌های عظیم زیرزمینی هستند.

 

هانس با توجه به وجود کوه‌های زیرزمینی در قطب جنوب، احتمال می‌دهد که این کوه‌های عظیم در سراسر زمین یافت شوند، موضوعی که با ایده ساخته شدن کوه‌های مرتفع زیرزمینی از پوسته اقیانوسی باستانی در تضاد است.

 

هانسن در اوایل سال جاری میلادی گفت: «مطالعه امواج لرزه‌ای، مانند تحقیقات ما، روشن‌ترین تصویر را از ساختار داخلی زمین ارائه می‌دهد و ما درمی‌یابیم که این ساختار، بسیار پیچیده‌تر از آن است که تصور می‌شد.»