شرپاها، قهرمانان واقعی اورست
شرپا کیست؟
شرپا یک گروه از قوم مردم شمال شرق نپال است. برخلاف تصور غلط بعضی‌ها، شرپا به معنی باربر در ارتفاع یا انسان‌هایی برای حمل وسایل نیست؛ در واقع شرپاها قومی هستند که در کوهستان زندگی می‌کنند و شغل اصلی آنها کمک به کوهنوردان تا نوک قله است. بد نیست بدانید کلمه شرپا ار دو بخش متفاوت “شرق” و “مردم” می‌آید؛ بنابراین شرپا بر اساس زبان اصیل مردم نپال، به معنی مردمی از شرق می‌باشد.
امروزه درخشش بی‌شمار این مردم باعث شده تا آنها را به عنوان کوهنوردان نخبه بشناسید که در نقش یک راهنمای تمام عیار در ارتفاعات ظاهر می‌شوند. شرپاهای نپال تمام کارها را انجام می‌دهند، از برپایی قرارگاه گرفته تا حمل و نقل بارها به اردوگاه‌های بالاتر، تا کوهنوردان بدون دغدغه به صعود خود فکر کنند. کلمه شرپا اسمی است که به یک فعل تیدیل شذه است، مانند این کوله را تا کمپ اول شرپا کن؛ اما اکثراً بین خودشان با نام شروا همدیگر را صدا می‌کنند.
به طور کل شرپاهای اورست مردم عشایری بودند که از اول در منطقه سولوخمبو معروف به خومبو، سکونت داشتند. این اقوام با مهاجرت به سرزمین تبت به چهار گروه اصلی تقسیم شدند که به نام‌های تیممی، سرتاوا، چاوا و مینیاگپا هم اکنون در حال فعالیت و کمک رسانی می‌باشند. قبل از این که کوهنوردی به یک سرگرمی و ورزش محبوب در هیمالیا تبدیل شود، شرپاها از تبت شرقی به نپال مهاجرت کردند و آنجا به ادامه زندگی پرداختند.
واقعیت‌هایی در مورد شرپاها
شرپاها کوهنوردان فوق بشری!
قدرت بی‌نظیر شرپاها و توانایی کوهنوردی آنها، در نتیجه سازگاری ژنتیکی با زندگی در ارتفاع زیاد بدست آمده است. امروزه با مطالعات و تحقیقاتی که انجام شده، به دلیل زندگی در ارتفاع زیاد آنها یک مزیت ژنتیکی پیدا کرده‌اند و می‌توانند به سرعت با زندگی کردن در ارتفاع زیاد هماهنگ شوند.
شما اگر از نپالی‌ها بپرسید که شرپاها در کجا زندگی می‌کنند، بدون تردید می‌گویند آنها در کوها به سر می‌برند و دارای ژن‌های خارق‌العاده‌ی کوهستانی هستند. همچنین این مردم به مقاوم و صبور بودن شهرت دارند. برای شرپاها هیچ فرقی نمی‌کند از زنان گرفته تا بچه‌ها، سربالایی رفتن در طول روز یک اتفاق طبیعی محسوب می‌شود و همه از استقامت بدنی بالایی برخوردارند که همین امر واژه ضعیف را بین آنها بی معنی کرده است!
زنان شرپا هم مانند مردها بارهای سنگین حمل می‌کنند و کارهای پیچیده انجام می‌هند، به این صورت که بارها را سریع برداشته و بر روی پشانی خود می‌گذارند؛ زیرا آنها معتقدند این روش مؤثرترین راه برای حمل بارهای سنگین در مسافت‌های طولانی می‌باشد. این برتری ژنتیکی سال‌ها قبل زمانی که کاوشگران برای اولین بار از شرپاها در کوه استفاده کردند، ظاهر شد.
ارتفاع زیاد و کمبود اکسیژن اکثر کوهنوردان را بیمار یا خسته می‌کرد، اما در حالی که شرپاها بدون خستگی به راه رفتن می‌دادند. دانشمندان کشف کرده‌اند شرپاهای اورست به دلیل سالیان طولانی زندگی در ارتفاع بالا، می‌توانند در مناطق کم اکسیژن به راحتی فعالیت کنند. به این شکل که بدن آنها به جای خسته شدن از راهای متفاوتی تنظیم می‌شود.
در واقع بدن به طور طبیعی برای تولید انرژی نیاز به سوزاندن چربی دارد که این عمل اکسیژن زیادی احتیاج دارد؛ اما شرپاها به جای چربی، قند می‌سوزانند و این فرآیند اکسیژنِ بسیار ناچیزی مصرف می‌کند.
شرپاها و سبک زندگی آنها
شرپاها انسانهای شگفت‌انگیز و متفاوتی هستند، آنها مثل داستان‌های رزمی تاریخی هستند.
شرپاها دارای بیشترین تعداد کسانی می‌باشند که بدون اکسیژن به کوه اورست صعود کردند، اما در مقابل به دلیل بلاهای کوهستانی بیشترین آمار مرگ و میر را هم دارند. آنها عاشق جایی هستن که در آن زندگی می‌کنند، اگر از یک شخص معمولی بپرسید چرا کوهنوردی می‌کنید؟ ممکن است بشنوید زیرا قله در آنجا است؛ در صورتی که از یک شرپا در جچواب این سوال بدون تردید می‌شنوید چون خانه ما آنجاست.
بنابراین در خون آنها، مقاومت و صبوری جریان دارد و همین‌طور اورست آنها را پرورش داد تا معنای زندگی را درک کنند. شرپاهای اورست بسیار ساکت هستند، اما قوی ترین ضربان قلب را دارند و این را ثابت کردند در صورت وجود بدترین چالش‌ها با عشق بیشتر به ادامه این سبک زندگی و کمک به کوهنوردان می‌پردازند.
شرپا به معنای راهنمای کوهستان نیست!
شرپاها نیز یک گروه قومی باستانی هستند که اجدادشان هزاران سال در این منطقه زندگی می‌کرده اند. شرپاها هیچ موقع به صخره ها به چشم محل درآمد یا شغل باربری نگاه نکردند، زیرا برای آنها کوه مکانی مقدس بود، چیزی که امروزه نیز به زبان محلی گفته می‌شود جومولونگما که به معنی مادر مقدس می‌باشد.
شرپاها زندگی خود را به عنوان کشاورز، گله دار، چادرنشین عشایری و بافنده ادامه می دادند. آنها همچنین در نمک صورتی رنگ معروف هیمالیا تجارت می کردند. با این حال، در اوایل دهه ۱۹۰۰، شرپاها طعم درآمد مناسبی را به عنوان راهنما چشیدند و مجذوب شدند که همین امر باعث شده تا شرپاهای نپال با افتخار به مهارتهای خود و تأمین هزینه بیشتر خانواده هایشان ار این راه بپردازند.
شرپاها آیین باستانی بودایی‌ها را دنبال می کنند
شرپاهای اورست اعتقادات دینی خود را از تبتی ها الگو گرفتند. در واقع خود شرپاها به طور دقیق نمی‌دانند چه زمانی این پذیرش آیین صورت گرفته، اما آینی که آنها انتخاب کرده‌اند مربوط به قرن هشتم است که بودیسم وارد تبت شد. سالهای بسیار دور چند کشیش شرپا برای تحصیل به تبت آمدند، آنها با آداب و رسوم جدید و شیوه زندگی که امروز بودای شرپا را نشان می دهد، بازگشتند.
بسیاری از آیین ها شرپا، شادی آور و همراه با برپایی مراسم‌های دعا و شکرگذاری است. همین‌طور آنها راهب دارند و مطالعه زبان تبتی باعث گسترش سواد و مهارتهای آنها می‌شود. از جمله تولید کاغذ،جوهر خوشنویسی و چاپ بلوک چوبی که برای درست کردن کتاب از آن استفاده می‌کنند، با تجهیزات اولیه شروع به کار کردند.
رکورد‌های بیشترین صعود به بام دنیا متعلق به شرپاها است
در لینگو کوهنوردی، به معنای رسیدن به قله است. برای بیشتر کوهنوردان، کوه اورست یک تجربه شیرین یک بار مصرف است. در حالی که برای صعود به اورست نیازمند مدت ها برنامه‌ریزی از قبل، آموزش و هزینه بسیار سنگینی می‌باشد؛ اما بعضی کوهنوردان پس از فتح قله به خانه می‌روند و از اینکه در بالای بلندترین کوه جهان ایستاده‌اند در پوست خود نمی‌گنجند.
با چنین شرایطی در سال ۲۰۱۹، راهنمایی به نام کامی شرپا برای بیست و چهارمین بار توانست قله اورست را فتح کند؛ این نه تنها یک رکورد جهانی محسوب می‌شود بلکه دومین صعود کامی شرپا در یک هفته بود تا بتواند شگفت‌انگیز بودن شرپا را به جهانیان ثابت کند.
افتخارات زنان شرپا
در بین شرپاها بطور عادی از گذشته، مردان به عنوان راهنما کار می‌کنند، اما این به این معنی نیست که خانم‌های شرپا از حمل بار معافند. در حالی که بسیاری از زنان شرپا در حال کشف راه‌های جدید و شرایط بهتر برای کمک به کوهنوردان در مسیرهای سخت هستند. لاکا شرپا یکی از موفق‌ترین و رکورد دار بین بانوان شرپا است که توانسته با وجود محدودیت‌ها و حتی رسیدگی به خانه و بزرگ کردن فرزندان، بهترین رکورد‌ها را ثبت کنند.
همچنین یکی دیگر از زن‌های شرپا که بسیار نامش برجسته شد پاسانگ لامو شرپا آکیتا نام داشت و گروه مستند نشنال جئوگرافیک به او جایزه بهترین ماجراجو در سال ۲۰۱۶ را اهدا کرد. این خانم شرپا وقتی ۱۵ ساله بود، پاسانگ لامو شرپا آکیتا، زمانی والدین خودش را از دست داد برای پیدا کردن خود و هدف‌هایش به کوهپیمایی روی آورد تا زمانی که در ۳۱ سالگی این جایزه بزرگ را ازان خودش کرد تا نامش در بین بانوان موفق شرپا ماندگار شود.
در ضمن در تاریخ کوهنوردی از گذشته تا به امروز به دلیل شجاعت‌های همچین بانوانی، بر تعداد زنان کوهنورد موفق اضافه می‌شود و هر روزه افتخارات چشم‌گیری کسب می‌کنند که برای اطلاعات دقیق‌تر در مورد شرایط کوهنوردی بانوان، می‌توانید به مقاله کوهنوردی بانوان در سایت ستاره شرق مراجعه کنید.
آنها شغل دیگری برای فرزندان خود می‌خواهند!
بیشتر شرپاها در اورست کار می کنند زیرا آنها این کار را از خانواده خود یاد گرفته‌اند. آنها غالباً آموزش دیگری نمی‌بینند و از زمانی که اطراف خود را شناختند کوها و خانواده خود را درحال فعالیت در سخت‌ترین شرایط دیده‌اند. راهنما بودن در اورست یکی از پردرآمدترین کارها در نپال است، زیرا باعث می‌شود با این کار آنها را از فقر دور کند و امکان شرایط مناسبی برای آموزش و تحصیل فرزندانشان فراهم می‌شود تا نسل بعدی بتواند این چرخه را بشکند و با دانایی و توانایی بالاتری به ادامه حیاط در آینده نزدیک بپردازند.
بد نیست بدانید دلیل دیگری که شرپاها می خواهد فرزندانشان شغل متفاوتی انتخاب کنند، نحوه برخورد کوهنوردان و گردشگران با آنها است، بیشتر آنها نمی‌توانند به تنهایی صعود کنند، زیرا آنها برای رسیدن قله به تخصص و کمک شرپا نیاز دارند. تعداد زیادی از بازدید کنندگان و کوهنوردان برای صعود در اورست مهارت و تجربه لازم را برای یک صعود استاندارد ندارند؛ از همین رو شرپاهای اورست، برای ایمن کردن آنها هر کاری از دستشان بر می‌آید انجام می‌دهند تا در امنیت کامل کوهنوردان را به هدف‌شان برسانند.
شرپاها معروف‌اند به صبوری و این که به ندرت عصبانی می‌شوند
دیدگاه کلی مردم و کوهنوردانی که از نزدیک با شرپاها ملاقات داشتند، این است که شرپاها هرگز عصبانی نمی‌شوند. اما در سال ۲۰۱۳ به دور از تمام تصورات اتفاقی غیر قابل باوری رخ داد. در آن سال نه تنها شرپاها خونسردی خود را از دست دادند بلکه سعی بر کشتن کوهنوردان غریبه داشتند. در واقع هنوز به طور دقیق کسی نمی‌داند چه چیزی باعث این نزاع و درگیری شد، اما شرپاها نپال طنابهای ثابت کننده را برای پایداری بیشتر کوهنوردان فراهم می‌کردند؛ زیرا آنها به اندازه کافی تجربه طناب زدن را نداشتند.
بنابراین شرپاها بدون اذیت کسی به کارهای خود می‌پرداختند، ظاهراً به کوهنوردان گفته‌اند که به خانه خود برگردند و وقتی آنها بی‌توجهی کردند، با آنها درگیر شدند و در یک لحظه همه پایین آمدند و بسیار شلوغ شد. این درگیری به دلیل ادعای کم‌کاری طناب زنی از طرف کوهنوردان شروع شد و پس از گذشت ساعاتی درگیری با دخالت ملیسا آرنوت، دیگر کوهنورد مشهور در آن زمان، به امید اینکه شرپاها با زن برخورد بدی نمی‌کنند، پا پیش گذاشت تا این قائله را ختم کند.
شرپاها به دلیل دخالت آرنوت کمی سرش فریاد کشیدند اما هرگز به او صدمه ای نرساندند؛ که در این میان یک مرد شرپا نیز خواستار اتمام خشونت و درگیری شد تا پس از نزدیک به یک ساعت، ماجرا تمام شد و مدتی دیگر دو گروه با هم صلح کردن تا به ادامه مسیر بپردازند.
بدترین روز در تاریخ کوهنوردی شرپاها
سالانه کوهنوردان بسیار زیادی در مسیر پر از خطر صعود به اورست قرار می‌گیرند. در طول مسیر راه نقطه ای قرار دارد که از نظر جغرافیای بسار خطرناک و پر ریسک است؛ در واقع این مکان به دلیل صفحه‌های عظیم یخ، به یکی از مکان‌های مرگبار اورست تبدیل شده است که برخی از کوهنوردان تصور می‌کنند، این منطقه راه بزرگی برای ریزش بهمن به حساب می‌آید.
کسانی که مایل هستند از این نقطه خطرناک عبور کنند، باید در شب زمانی که یخ‌ها سفت‌تر هستند این کار را انجام دهند. با این حال در سال ۲۰۱۴، فاجعه دردناک رخ داد و بهمن در داخل صخره‌های یخی شرپاها را گرفتار کرد و دیگر فرصتی برای نجات نماند و وقتی برف متوقف شد، ۱۳ شرپا جان خودا را از دست داده بودند و این اتفاق بدترین و تلخ‌ترین روز در تاریخ کوهنوردی اورست بوده است.
شرپاها از مردم عادی قدرتمند‌تر هستند
بله درست است، پس از تحقیقات و مطالعات زیاد ثابت شده که شرپاها ۳۰ درصد بیشتر از انسانهای معمولی در ارتفاع تولید انرژی می‌کنند؛ زیرا ماهیچه‌های تشکیل دهنده بدن‌شان بیشتر از کوهنوردان معمولی که در ارتفاع کم آموزش دیده‌اند می‌باشد. در واقع آنها قفسه سینه بزرگتر، ظرفیت ریه بیشتر و فیزیولوژی ریه بسیار قوی‌تری دارند. بدن آنها معمولاً برای عملکرد در سطح اکسیژن پایین سازگار شده‌اند، به این دلیل که آنها برای مدت‌ها در آنجا زندگی کرده‌اند توانسته‌اند سازگاری ژنتیکی در آن مناطق را پیدا کنند.
یکی از ویژگی‌هایی که آنها را به بهترین فرد قابل اعتماد برای صعود به اورست تبدیل می‌کند، قابلیت ذخیره سازی اکسیژن در بدن شرپاها است که می‌تواند آنها را در هر شرایطی پرقدرت نگه دارد.
وظایف اصلی شرپاها در کمک رسانی
به طور کامل کار شرپا ایجاد اردوگاه، مدیریت باربرها، اطمینان از توزیع یکنواخت بارها و مسئولیت ایمنی گروه کوهنوردی است. شرپاها همچنین باید با کوهنوردان ارتباط برقرار کنند، آنها را باید تا انتهای مسیر پشتیبانی کنند و سپس زمینه را فراهم می‌کنند تا کوهنوردان با اطمینان خاطر به فعالیت‌های خود بپردازند.
یک شرپای موفق که اغلب به عنوان بهترین دوستان و سرسخت‌ترین همراهان کوهنوردان محسوب می‌شوند، از داشتن همچین همراهی بسیار خوشحال می‌باشند، زیرا آنها به اندازه‌ی کافی خوب هستند تا گروه‌های غیر شرپایی به سلامت در اورست صعود کنند. در اردوگاه‌های بالاتر و ادامه قله، شرپاهای نپال بسیار متخصص‌تر و قوی‌تر هستند؛ به این دلیل که فعالیت در ارتفاع بالاتر خطرناک‌تر می‌شود و به شرپاهای باتجربه‌تری نیاز است.
شرپاها مردم محلی هستند که از کوهنوردان بسیار ماهر و باتجربه تشکیل شده‌اند. آنها برای انجام كارهایی از قبیل آماده سازی مسیر پیاده‌روی كوهنوردان، ثابت كردن طناب در جای خود و حمل کیف‌های صعود به سمت بالا، کنار کوهنوردان وجود دارند تا بتوانند آنها را به سلامت به مقصد براسنند.
صعود به اورست بسیار دشوار می‌باشد و شرپا بودن یک کار واقعاً خطرناک است. لازم به ذکر است که کوهنوردی در کوه اورست شرایط خاص و پیچیده‌ای دارد، که اگر بدون اطلاعات کافی به خصوص از چالش‌های موجود در راه بخواهید این کار را انجام دهید، بدون شک صعود به بلندترین بام دنیا غیر ممکن می‌شود؛ بنابراین می‌توانید با مطالعه مقاله خطرات اورست از سایت ما، اطلاعات دقیق‌تری نسبت به شرایط کوهنوردی در اورست پیدا کنید و در نهایت صعود امن‌تری داشته باشید.
شرپاها، قهرمانان واقعی اورست
در ارتفاعات، مانند اردوگاه اصلی کوه اورست، فشار هوا به شدت زیاد است و همین‌طور در مقابل میزان اکسیژن نیز بسیار کمتر می‌شود. بدن انسان به طور متوسط برای زنده ماندن در چنین محیطی ساخته نشده است، مگر این که شرپا باشید.
از اولین فتح قله تا به امروز، بیشتر سوابق قله اورست براساس صعود بدون اکسیژن یا حداکثر تعداد صعود، توسط شرپا ثبت می‌شود، در صورتی که هر کوهنورد حداقل تا حدودی از بیماری های ارتفاع مانند سردرد و تاری دید را تجربه کرده‌اند؛ اما شرپاها هرگز اینگونه نیستند، آنها به ندرت دچار بیماری ارتفاع می شوند و حتی در چنین شرایط آب و هوایی بدون هیچ گونه مشاجره و مشکلی تعداد زیادی از کوهنوردان را تا بالای قله همراهی می‌کنند.
شرپاهای اورست، کوهنوردان پر‌شوری هستند
این درست است که شرپاها برای کمک به کوهنوردان و همراهی آنها دستمزد دریافت می‌کنند، اما این فقط پول نیست که آنها را به طرف انجام کارهای دشوار می‌کشاند، بلکه شرپاها کوهنوردانی پور شور و وظیفه شناسی در سفرها و صعود‌ها هستند تا در نهایت امنیت همراهانش را به مقصد برساند.
آنها علاوه بر حمل بار کارهای مهم دیگجری نیز انجام می‌دهند، در واقع شرپاهای اورست چادرهای کمپ را برپا کرده و مسیرهای صعود را به سرعت ایمن می‌کنند، شرپاها، این وظایف را بدون هیچ مشكل قابل توجهی انجام می‌دهند كه همین امر باعث می شود آنها بهترین راهنمای اردوگاه پایه اورست شناخته شوند.
شرپا، قابل اعتماد‌ترین همراه در اورست
شرپا ستون فقرات هر گونه فعالیت کوهستانی در نپال است. شکی نیست که شرپاها معتبرترین و مطمئن‌ترین همراهان در اورست هستند؛اکثر کوهنوردان حتی بدون شرپا قادر به حرکت در کوه نیستند.در واقع آنها مردم محلی هستند که سال‌ها در اطراف کوه ها زندگی می‌کنند و با فرهنگ‌های محلی مناطق اطراف آشنا هستند و هر یک از نقاط را با توجه به موقعیت و خطراتش می‌شناسند.
وقتی نوبت به کوهنوردی به اردوگاه پایه کوه اورست می رسد، آنها قدرت و انرژی خارق العاده‌ای در کوهستان دارند که هیچ کس نمی‌تواند با آنها برابری کند، به همین دلیل است که بیشتر کوهنوردان که به اردوگاه اصلی اورست یا تا قله می‌روند، راهنماهای شرپا را با خود می‌برند و امنیت خود را تضمین می‌کنند.
شرپا، زندگی خود را برای همراهی کوهنوردان به خطر می‌اندازد
سالانه هزاران کوهنورد به مسیرهای کوهنوردی در اردوگاه اصلی اورست می‌آیند،که این یکی از خطرناک‌ترین مسیرهای اورست می‌باشد، زیرا در این مسیر پر شده از یخچال های یخی مختلف و خطرناک‌ترین صخره‌های یخی خومبو تشکیل شده است.
همین‌طور بیشترین آمار سرمازدگی و آسیب‌های ناشی از یخ و برف هم در این نقطه اتفاق می‌افتد که برای ایمن ماندن در چنین شرایطی و یادگیری راه‌کارهای نجات، می‌توانید مقاله سرمازدگی در کوهنوردی ما را مطالعه کنید. در واقع می‌توان شرایط دشوار صعود به اورست را به این شکل گفت که، مردم معمولی فقط با یکبار صعود بسیار آسیب می‌بینند و از نظر روحی فشار بالایی به آنها وارد می‌شود، اما در مقابل شرپاها بیش از ده بار در یک فصل این کار را انجام می‌دهند.
در هر زمان از فصل کوهنوردی، بیش از ۱۰۰۰ نفر در پیاده‌روی کمپ اورست بیس حضور پیدا می‌کنند و تمام تلاش خود را برای رسیدن به بلندترین قله جهان انجام می دهند. در واقع پشت هر کاری در اورست پشتیبانی و تخصص شرپاها نیاز است؛ اگر این طور نباشد هر روزه با آسیب‌ها و اتفاقات ناگوار بیشتری در کوهنوردی مواجه می‌شوید.
همین‌طور آنها کوهنوردانی را که هر روز هنگام کوهنوردی دچار مشکل و آسیب می‌شوند، زندگی خود را به خطر می‌اندازند و هر کاری از دستشان بر بی‌آید دریغ نمی‌کنند و آنها را نجات می دهند تا کوهنوردان بتوانند از صعود خود خوشحال شوند و به خود ببالند. همه کوهنوردان به خوبی می‌دانند بدون شرپاها، فقط مقاوم‌ترین و ماهرترین کوهنوردان در پیاده‌روی اردوگاه اورست موفق می‌شوند؛ در غیر این صورت همراهی و کمک شرپاها در اورست از نیاز‌های ضروری محسوب می‌شود.
در ضمن می‌توانید با آگاهی و اطلاعات درستی که در مقاله آسیب‌های کوهنوردی ما وجود دارد، از خطراتی که در کوهنوردی می‌تواند شما را تهدید کند مطلع شوید.
شرپاها وقتی کوهنورد را به مقصد می‌رساند احساس غرور می‌کند
شرپابه کوهنوردان کمک می‌کند تا به آرزو و مقصد‌شان که اورست است برسند. آنها از به خطر انداختن جان خود برای برپایی چادر و پخت و پز برای کوهنوردان خود، هر کاری که از دستشان بر بیاید انجام می‌دهند تا آنها در سفر به اردوگاه یا هرگونه کوهنوردی در منطقه نپال احساس راحتی کنند.
هنگامی که کوهنورد تحت حمایت آنها به مقصد می‌رسد، بدون درخواست هزینه‌ای، از خوشحالی کوهنوردان لذت می‌برند. در ضمن بد نیست بدانیدمردم شرپا علی رغم انجام همه کارهای سخت و دشوار، همیشه پرداخت هزینه را به خود کوهنورد می‌سپارند تا نهایت مهربانی و احترام این قوم زحمت کش مشخص شود.
شرپاها، ستون فقرات کوهستان هستند
شرپاها جامعه‌ای آرام، شجاع و سخت کوش هستند که ستون فقرات صنعت کوهنوردی و پیاده‌روی در نپال هستند؛ با تعداد کوه‌ها و تپه‌های بلند در نپال، هر ساله هزاران کوهنورد با سبک‌های مختلف می‌آیند و برای سفر خود به شرپاها اعتماد می‌کنند.
شرپاها بهترین کوهنوردان و راهنمایان نپال هستند،تمایل آنها به کار سخت و توانایی صعود به کوههای بلند در آنها، توانسته است به طور قابل توجهی به درآمد کشور‌شان کمک مهمی بکنند. کوهنوردی بخشی از فرهنگ شرپا بوده و این شرپاها هستند که سخت‌ترین کوهنوردی‌ها را ممکن می‌سازند. از این رو شرپاها بهترین همراهان کمکی برای کوهنوردی در بیس کمپ اورست و همچنین سایر سفرها در کوه هستند. اینها برخی از دلایل مهم برای بهترین همراهان برای رسیدن به اردوگاه اصلی اورست و انواع صعود‌های کوهستانی در نپال است.
شرپاها، عوامل اصلی بقا و پاکسازی در اورست
کوه اورست مناظر خیره کننده و صحنه‌های بی‌نظیر طبیعت را ارائه می دهد. اما وقتی کوهنوردان به پایین و اطراف پاهای خود نگاه می‌کنند، چیز‌های دیگری را از جمله زمین پر از زباله، تجهیزات شکسته و فضولات انسانی می‌بینند. در طول سال‌ها، تعداد بسیار زیادی از افراد در دامنه‌ها جان خود را از دست داده‌اند، بنابراین احتمال یافتن جسد همیشه در شیارها و زیر برف‌ها می‌باشد.
این وضعیت برای نپال شرم‌آور و ناراحت کننده است، زیرا شرایط آنها به درآمد حاصل از صعود‌های کوهنوردان بستگی دارد. به همین منظور در سال ۲۰۱۹، ۲۰ شرپا برای جمع آوری زباله و بردن کیسه‌ها به یک کارخانه بازیافت استخدام شدند.
فقط از چند اردوگاه، آنها ۱۱ تن زباله جمع کردند. آن سال نیز یکی از فصل‌های مرگبار بود که در حوادث مختلف ۱۱ کوهنورد کشته شدند. زیرا در اورست هیچ کس نمی‌داند که جسد متعلق به چه کسی است یا چه زمانی فوت کرده، در واقع زمانی مشخص می‌شود که برف‌ها شروع به ذوب شدن می کنند یا در یخبندان مرگبار خومبو به صورت فریز توسط شرپاها پیدا می‌شوند و در نهایت شرپاها با پاکسازی اجساد و جمع‌آوری زباله‌ها می‌تواند، اورست را با تمام جاذبه‌های طبیعی که دارد حفظ کنند.
معرفی چند شرپای مشهور
۱.آنگ تارکای، پدر کوهنوردان مدرن شرپا
آنک تاركای یكی از اعضای اصلی شناسایی اورست بود كه منجر به صعود موفقیت آمیز در سال ۱۹۵۳ شد. زندگینامه آنگ تاركای، كه در سال ۱۹۰۸ متولد شد، به یكی از مشهورترین نوشته‌های شرپاهایی که در اکتشاف اولیه هیمالیا نقش داشتند تبدیل شد. تاركای تجربیات خود را در سفر با اریك شیپتون واچ دبلیو تیلمان به عنوان رئیس شرپا در صعود مانیس هرتزوگ در سال ۱۹۵۰ به آناپورنا توصیف كرد که در آن زمان یک اتفاق بزرگ و موفقیت چشم‌گیری محسوب می‌شد.
در حال حاضر تعداد کمی از این نوشته‌ها منتشر شده است. با بازبینی مختصری از دوران کودکی و سابقه تارکای، می‌توانید در سفرهای اورست، نانگا پاربات و البته آناپورنا غرق شوید. همین‌طور یک آمار جهانی در مورد آنگ تارکای این گونه گفته است که او از نظر کوهنوردی استثنایی بود و شخصیت آرام آن زبانزد تمام اطرافیانش بوده است و همه او را یکی از باهوش‌ترین و شجاع‌ترین جوان‌های شرپا می‌دانستند.
سرانجام آنگ که توانسته لقب پیرترین کوهنورد صعود کننده به اورست را به خود اختصاص دهد، در سال ۱۹۸۱ در گذشت و نامش برای همیشه در افتخار آفرینان اورست جاودانه شد.
۲.آپا شرپا
آپا شرپا که به صورت کامل، لاکپا تنزینگ شرپا نامیده می‌شود در سال ۱۹۶۰ در نپال به دنیا آمد. این کوهنورد و راهنمای نپالی توانسته است رکورد بیشترین صعود به اورست را که بیست و یک مرتبه این کار را تا سال ۲۰۱۸ انجام داده آز آن خود کرده کند. آپا در دهکده کوچک تامی در دره خومبو در شمال نپال، درست در غرب کوه اورست پرورش یافت.
این منطقه به دلیل وجود نپالی‌های قومی، تبتی‌ها و سیکیمایی‌ها که به عنوان باربر و راهنمای سفرها در هیمالیا خدمت می کنند به خوبی شناخته شده‌اند، از جمله کوهنورد معروف تنزینگ نورگای که زمانی در تامی زندگی می‌کرد. او پس از تلاش و پشت کار در کار‌هایش به سرعت توانست کارفرمایان خود را تحت تاثیر قرار دهد. آپا با جسته کوچکی که داشت، توانایی انجام کارهای بزرگ را از خودش به خوبی نشان می‌داد و از همان بچگی می‌توانست بارهای سنگین را حمل کند.
با این حال، شرایط خانواده آپا شرپا پس از چند سال، آن را مجبور به ترک تحصیل کرد و به کار باربری خود بازگشت. در سال ۱۹۸۵ وی به اولین اعزام بزرگ کوهنوردی خود به آناپورنا پیوست و در آنجا به عنوان آشپز کار می‌کرد. پس از دوسال با تمرین و تلاش فراوان سرانجام در ماه مه ۱۹۹۰ به اوج رسید.
آپا در اولین اعزام اکسپدیشن در سال ۲۰۰۸ و در سال های بعدی شرکت کرد. این کوهنورد ماهر در هر یک از این سفرها، علاوه بر صعود به قله بر تبلیغ مسائل زیست محیطی و تغییرات آب و هوایی که اورست را تحت تأثیر قرار می دهد، به ویژه ذوب شدن سریع غول یخبندان خومبو پرداخته است.
صعود آپا در ماه مه ۲۰۱۰ بسیار ویژه و قابل توجه بود زیرا بیستمین صعود موفق او به اورست بود. یک سال بعد، در ماه مه ۲۰۱۱، او توانست بیست و یکمین صعود خود را به پایان رساند. آپا شرپا بازنشستگی خود را از کوهنوردی در ارتفاع بالا در سال ۲۰۱۲ اعلام کرد، اما او در هیمالیا فعال ماند و در ژانویه تا آوریل همان سال وی در پیاده‌روی ۹۹ روزه در آن محدوده شرکت کرد تا توانایی‌های خودش را در این سن ثابت کند و همچنان نگرانی خودش را در ارتباط با محیط زیست نشان دهد.
۳. کامی ریتا شرپا
کامی ریتا متولد ۱۹۷۰ در سولوخومبو، نپال می‌باشد. اوراهنمای شرپاینپالی است، که از ماه مه ۲۰۱۸، توانسته رکورد بیشترین صعود به قله اورست را به خود اختصاص دهد. وی برای ۲۵ بار در ۷ مه ۲۰۲۱ به اورست صعود کرد و رکورد خود را برای همیشه در تاریخ ثبت کرد.
در سال ۲۰۱۷، کامی ریتا سومین نفری بود که ۲۱ بار به قله اورست صعود کرد و این رکورد را با آپا شرپا و پوربا تاشی شرپا به اشتراک گذاشت که در حال حاضر آنها به فعالیت در کوهنوردی ادامه نمی‌دهند. همین‌طور در ۱۶ مه ۲۰۱۸ ، در سن ۴۸ سالگی، کامی ریتا اولین کسی در جهان بود که ۲۲ بار از اورست صعود کرد و رکورد بیشترین قله ها را در قله ۸۸۵۰ متری بدست آورد.
همچنین کامی در مصاحبه‌های خود گفته است که قصد دارد قبل از بازنشستگی برای بیست و پنجمین بار به اورست صعود کند که در نهایت، کامی ریتا برای بیست و پنجمین بار در ۷ مه ۲۰۲۱ توانست این کار بزرگ را انجام دهد تا برای همیشه در ذهن‌ها ثبت شود.
۴. لاکپا شرپا، ملکه‌ی کوه اورست
لاکپا شرپا یک کوهنورد رکورد دار و تنها زنی می‌باشد که ۹ بار به کوه اورست رسیده است. لاکپا شرپا که در نپال متولد و بزرگ شد، همیشه آرزوی صعود به بلندترین کوه جهان را داشت. او در سال ۱۹۷۳ چشم به این دنیا گشود. لاکپا در سال ۲۰۰۰، توانست اولین زن نپالی شود که با موفقیت از اورست بالا رفت و از آن پایین آمد، همین‌طور در سال ۲۰۱۶، وی به عنوان یکی از ۱۰۰ زن برتر در رسانه‌های معتبر دنیا قرار گرفت و معرفی شد.
لاپکا به خاطر هفته ای که در آن متولد شده است نامگذاری شده است. اگرچه در نپال متولد شده، هم اكنون ساكن آمریكا می‌باشد و به مراقبت از سه فرزند خود و مشاغل مختلف مشغول است. لاکپا شرپا در نهایت سال ۲۰۱۶ با آخرین صعود خود به اورست از دنیای کوهنوردی خداحافظی کرد و هم اکنون به فعالیت در زمینه‌های دیگر پرداخته است. لاکپا به دلیل شجاعت و مقاومت بالایی که در صعود و شرایط سخت از خو نشان می‌داد، به آن لقب ملکه‌ی اورست را که برازنده او می‌باشد را داده‌اند.
۵. بابو چیری شرپا
بابو چیری شرپا در واقع دو رکورد جهانی اورست در کارنامه خود ثبت کرده است. چیری شرپا توانسته ۲۱ ساعت را بدون قند اکسیژن کمکی در قله اورست بگذراند و در ۱۶ ساعت و ۵۶ دقیقه سریعترین صعود به اورست را که هنوز رکوردی دست نیافتنی است را انجام دهد. او یک کوهنورد بزرگ بود و همیشه آرزوی زندگی او، ساخت مدارس در نپال و ایجاد فرصت تحصیلی برای بچه‌های باهوش نپال بود.
بابو چیری شرپا در تاکسیندو، یک دهکده کوچک شرپا در نزدیکی منطقه سولوخومبو در نپال متولد شد. بابو در زمان کودکی بیشتر وقت خود را صرف کمک به والدین در مزرعه خود می‌کرد و به همین دلیل نتوانست تحصیلات خودش را ادامه دهد، زیرا علاوه بر کمبود امکانات هیچ مدرسه‌ای هم در اطراف آنها وجود نداشت.
چیری در کودکی با مشاهده کوههای اطراف زندگی خود به وجد می‌آمد و با جابه‌جایی بارها در این مناطق خود را بیش از پیش قوی می‌کرد. او در سال 1985 در چهار ساعت توانست قله 6472 متری Mera را فتح کند و در نهایت توانست ده بار به قله اورست برسد. همچنین در سال 1999 موفق به ثبت رکورد 21 ساعت بدون اکسیژن اضافی و بدون خوابیدن در قله اورست شد تا ژن‌های برتر یک شرپا را به جهانیان نشان دهد.
در نهایت در سال ۲۰۰۱ بابو چیری برای یازدهمین بار که خود را برای صعود به اورست آماده می‌کرد، در ۲۹ آوریل ۲۰۰۱ در حالی که نزدیک اردگاه با ارتفاع ۶۵۰۰ متری در حال عکس گرفتن بود، در اثر بی‌احتیاطی به درون شکاف های یخ افتاد و در گذشت.
منبع :
تعداد بازدید:212
