“پس از حدود ۱۵ دقیقه حضور در قله بادخیز، آنها شروع به فرود کردند و جیسون ناهماهنگ و کند بود.”
داوا سپس به ترتیب زیر ماجرا را شرح داده است:
ناگا علائم اولیه HACE (ادم مغزی در ارتفاع بالا) را تشخیص داد، بنابراین دگزامتازون تجویز کرد و اکسیژن را تا ۵ لیتر در دقیقه افزایش داد. اما فایده ای نداشت، و زمانی که به قله جنوبی رسیدند، شرپاها مجبور شدند او را به پایین بکشند. هفت ساعت بعد، سرانجام به بالکنی (۸۳۰۰ متر) رسیدند، در این مرحله جیسون کاملاً بی پاسخ بود و شرپاها فقط برای سه ساعت اکسیژن داشتند. حداقل یک ساعت بود که نتوانسته بودند او را جابجا کنند، بادهای وحشتناکی می وزید و من در این مرحله جان شرپاها را به خطر می انداختم. من با شرپاها تماس رادیویی برقرار کردم و به آنها گفتم که جیسون را در ساعت ۱۶:۲۲ ترک کنند و به سمت کمپ ۴ پایین بیایند. دو تن از شرپاهای دیگر قله آن روز به کمپ ۴ بازگشتند و سعی کردند به بالکنی صعود کنند اما باد خیلی زیاد بود. به همه شرپاها گفتم در کمپ ۴ بمانند تا زمانی که هوا تغییر کند. تمام تیم یک شب در کمپ ۴ ماندند اما باد شدیدتر بود، بنابراین در ساعت ۱۱ صبح روز ۲۰ می به تمام تیم گفتم که به کمپ ۲ بیایند.
کنیسون که یک مهندس حرفه ای است، پس از سال ها بهبودی از یک تصادف شدید رانندگی در سال ۲۰۰۶، در حال صعود به اورست بود. چندین استخوان شکست او در یک تصادف شکست و از نخاع آسیب دید. او می خواست به عنوان نقطه اوج روندی که با یادگیری دوباره راه رفتن آغاز شد، به اورست صعود کند. داوا استیون شرپا گفت: «جیسون خوب‌ترین مرد، همیشه مثبت و مفید در بیس کمپ بود.»
داوا استیون افزود که امروز یک مرگ دیگر در کمپ ۲ رخ داد.
او گفت: “یک شرپا در سکوی هلیکوپتر در کمپ ۲ بر اثر حمله قلبی درگذشت.” یک دکتر از تیم ما برای رسیدن به کمک اقدام کرد، اما یک کوهنورد خارجی دیگر از قبل ۲۰ دقیقه CPR را انجام داده بود. هیچ کاری نمی شد برای او انجام داد.»
مرگ و میر تقریباً روزانه
در این فصل تقریباً هر روز یک نفر در اورست می میرد. به جز سه کوهنورد نپالی که پس از ریزش سراک در آبشار یخی خومبو جان خود را از دست دادند، هیچ کس به دلیل حادثه فوت نکرده و بقیه موارد به دلیل مشکلات سلامتی روی داد.
در سال ۲۰۱۹، ۱۱ نفر در اورست جان خود را از دست دادند، که برخی به دلیل ترافیک در نزدیکی قله بود. پنجره هوای خوب در ارتفاع قله به تیم ها اجازه داده بود تا روزهای صعود را با یکدیگر هماهنگ کنند.
امداد و نجات بیشتر
شرایط امسال احتمالا بدتر از این خواهد بود چرا که کوهنوردان دیگر مانند دن مزور و گلجه شرپا یک سری اخبار از امدادهای غیرعلنی در کوه گزارش کرده اند.
گلجه شرپا، که تیمی از کوهنوردان چینی را برای شرکت سون سامت راهنمایی می‌کند، می‌گوید زمانی که یک کوهنورد بیمار را رها و تنها در بالکن دید، حرکت قله تیمش را متوقف کرد.
گلجه گفت: «این مرد نیاز به نجات داشت و هیچ کس دیگری کمک نمی کرد. «تصمیم گرفتم که صعود مشتریانمان را لغو کنم تا بتوانم او را قبل از اینکه در آنجا به تنهایی بمیرد، به مکان امنی بیاورم. من خودم او را تا کمپ ۴ حمل کردم، جایی که یک تیم نجات کار را به دست گرفت.»
به لطف این امداد سریع، کوهنورد بیمار با موفقیت زنده به بیمارستان منتقل شد.
گلجه شرپا یکی از برترین کوهنوردان نپال است. او جوانترین عضو تیم صعود زمستانی کی۲ بود. او همچنین روی مسیر جدیدی را در سمت جنوبی چوآیو تلاش کرد و در نجات‌های بی‌شماری شرکت کرده است.
در همین حال، دن مازور، رهبر آمریکایی تیم سامیت کلیمب، نوشت که دیروز به یک باربر که در شکاف بالای کمپ ۱ سقوط کرده بود، کمک کردند.
ازور گفت: “من اولین نفر در صحنه بودم و باربر از دید خارج بود اما می توانست سوت بزند.” “دیوید، دکتر ابهیو، جیمز، آنگ دورجی و من کمک کردیم تا از شکاف خارج شود.”
امید کم برای کوهنوردان گم شده
علاوه بر این، هیمالایان تایمز تأیید می کند که شرینیواس ساینیس داتاترایا، کوهنورد هندی-سنگاپوری که روز پنجشنبه مفقود شده بود، از ارتفاع ۸۵۰۰ متری به سمت تبتی اورست سقوط کرد. سون سامیت ترکس به این روزنامه گفت که تلاش ها برای جستجوی او ادامه دارد.
همچنین خبری از هواری بن هاشم، کوهنورد ناشنوای مالزیایی که توسط پایونیر تجهیز شده است، وجود ندارد. بن هاشم پس از صعود به قله در روز جمعه از کمپ ۴ ناپدید شد. شرپا پشتیبان او، او را در کمپ ۴ رها کرد تا برای کمک به سایر هم تیمی ها برای نجات یک کوهنورد آسیب دیده دیگر بالا برود. آن کوهنورد بعداً درگذشت.
شرپاها تمام کمپ های اورست را برای داتاترایا جستجو کردند، که بدون نتیجه بود. نگا تنجین ناامید، بنیانگذار پایونیر ادونچر، از همه کوهنوردانی که در حال حاضر در اورست هستند، درخواست کمک کرد تا بن هاشم گم شده را بیابند.
