ین طوفان برف به مدت یک هفته از تاریخ ۱۴ بهمن تا ۲۰ بهمن ۱۳۵۰ به طول انجامید و منجر به مرگ بیش از ۴۰۰۰ نفر شد. در طی این دوره حدود ۸ متر برف در سراسر ایران از شمال غرب، جنوب و مرکز ایران بارید. این بارش شدید پس از یک دوره خشکسالی ۴ ساله پدیدار شده بود.

جنوب ایران شاهد بارش ۷.۹ متر برف بود که باعث شد حداقل ۴۰۰۰ نفر مدفون شوند. بر اساس گزارش روزنامه اطلاعات در آن سال شهر اردکان یزد و روستاهای اطراف آن شاهد بیشترین آسیب دیدگی بودند و از اهالی کاکان و کومار تقریبا هیچ کسی جان سالم به در نبرد. در شمال غربی ایران و نزدیک مرز ترکیه، روستای شکل آباد و ۱۰۰ نفر از اهالی آن با هم به خاک سپرده شدند و چیزی از آثارشان باقی نماند. به گفته برخی کارشناسان حدود ۲۰۰ روستا زیر برف مدفون شده و به طور کامل از نقشه پاک شدند.

قبل از این دوره هم مجموعه ای از طوفان های برف در اواخر دی ماه همان سال ایران را در نوردیده بود اما نقطه اوج این کولاک همان میانه بهمن ماه ثبت شده است. باد و برف منجر به شکستگی درختان و خطوط برق شد. برف ریل ها، جاده ها و بسیاری از روستاها را مدفون کرد و وسایل نقلیه زیر بار برف و بهمن له شدند.

نقطه اوج طوفان مصادف با دوره ای بود که مقامات وقت تخمین زدند یک هفته تمام بارش برف ادامه داشته است. در این دوره ذخایر دارو و غذا به پایان رسید و دما به ۲۵- سانتیگراد کاهش یافت. حتی در برخی از منابع به کاهش دما تا ۳۷- درجه سانتیگراد در نقاط شهری نیز اشاره شده است.

در همین دوران یک اپیدمی آنفولانزا هم رخ داد که خود این بیماری هم باعث مرگ برخی از اهالی روستاها شد.