جمله مشهوری از اسحاق نیوتن ریاضیدان و فیزیکدان شهیر تاریخ هست که می گوید”به این دلیل توانستم دوردست ها را ببینم که روی شانه غول ها ایستاده ام.” اسطوره ها و پیشکوستان در هر حوزه ای از جمله کوهنوردی حکم غول ها را برای ما دارند. فقط با ایستادن روی شانه آنهاست که می توانیم جهان را بهتر ببینیم. در این نوشته سعی می کنیم شما را با اسطوره های کوهنوردی ایران آشنا کنیم.

کوهنوردی ما به طور مشخصی با کوهنوردی پیشرو در سطح جهان فاصله دارد. برای از بین بردن هر فاصله ای به نظر اولین گام شناسایی دلایل آن فاصله خواهد بود. چه، با درک این عوامل می توان نسبت به برطرف کردن این ضعفها و ارتقای کیفی فعالیت ها گام برداشت. در این نوشته سعی بر آن است تا بر پایه مقایسه دیدگاههای کوهنوردان در سطح جهان و فعالیت های انجام شده در کشورمان علل عقب ماندگی کوهنوردی ایران واکاوی شود.

جلال رابوکی (۱۳۲۵–۱۳۸۱ در کوه دماوند) همچنین شناخته شده با نام جلال فروزان، یک کوهنورد ایرانی بود که به دلیل صعودهای پیاپی و متهورانه به قله دماوند بین کوهنوردان شهرت داشت. رابوکی ۱۶ مسیر مختلف دماوند را شناسایی کرد. وی هم کوه‌نورد بود و هم کویرنورد. برای نخستین بار مسیر روستای طرود به عروسان در کویر مرکزی به طول ۱۸۰ کیلومتر را بدون استفاده از شتر در سال ۱۳۶۱ پیمود. رابوکی پایه‌گذار صعودهای سرعتی چندباره یک هفته‌ای با تغییر جبهه به قله دماوند بود و رکورد چهار صعود از چهار جبهه به دماوند در طول ۲۶ ساعت را به جا گذاشت. یعنی در طول حدودا یک روز از قله از چهار مسیر پایین آمده و مجدداً به آن صعود کرد.

یک شکاف در دل یک صخره که تا بالای آن می رود یک خط مشخص برای صعود را ایجاد می نماید. با این همه، نحوه شکاف نوردی و صعود یک شکاف می تواند چالشی باشد، به خصوص اینکه در این زمینه تازه کار باشید.

هومن آپرین در سال ۱۳۲۵ در تهران متولد شد. هومن کودکی ماجراجو و مستقل بود که اغلب به پشت بام محوطه خانه اش می رفت و کتاب می خواند. او که در کوههای البرز علاقمند شده بود در ۱۴ سالگی به صورت انفرادی توانست دماوند را صعود کند. وی به عضویت فدراسیون وقت کوهنوردی ایران درآمد و اوقات فراغت را در کوهها سپری کرد.

در سال ۱۹۸۵ مسیری جدید در رخ شرقی آمادابلام به سرپرستی هومن آپرین گشایش شد. این مقاله گزارش این صعود از زبان رندی هرینگتون یکی از اعضای تیم می باشد:

کتاب "خاطرات سرزمین برفی" نوشته رضا زارعی، بیانی داستانگونه از خاطرات، تجارب و ادراک وی از سالها حضور در برنامه های کوهنوردی و سرزمین های برفیست. تجاربی که همچنان باعث الهام به نسلهای بعد گردیده است.

عصر جدیدی از شهرت در سنگنوردی فرا رسیده است. پس از ظهور پیشگامان این رشته در سالهای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، هیپی های سنگنورد در سالهای ۱۹۷۰ و سپس حرفه ای هایی که حامیان مالی داشتند، در سالهای ۸۰ و ۹۰ میلادی ظهور کردند. امروزه سنگنوردی از هر زمان دیگری در گذشته عمومی تر شده است و موج جدیدی از صعودکننده ها در حال الهام بخشی به دیگران هستند. با وجود سبک ها و سلیقه های مختلف در این رشته، انتخاب بهترین سنگنوردان جهان آسان نیست.

کمتر فعالیتی در دنیا به خطرناکی صعود فری سولو است. صعود از سنگها و دیواره های بلند بدون هیچ ابزار حمایتی بازی مرگ و زندگیست. در این مقاله به معرفی بعضی از رعب آورترین صعودهای فری سولو پرداخته میشود. 

سنگنوردی در قرن بیستم محبوبیت زیادی پیدا کرد. در سالهای ۱۹۸۰ ظهور سالنهای سنگنوردی باعث علاقمندی بیشتر شد. طبق گفته های فدراسیون جهانی سنگنوردی بیش از ۲۵ میلیون نفر در جهان به این ورزش گرایش دارند. هر روزه یک تا دو هزار نفر (قبل از دوران همه گیری) برای اولین بار تنها در امریکا وارد باشگاههای سنگنوردی می شوند. تعداد زیادی از این افراد نیز کوهنوردان فنی یا آلپینیست می باشند. در این مطلب به سفری جذاب در تاریخچه سنگنوردی جهان خواهیم پرداخت. مردم در طول تاریخ به دلایل مختلفی از جمله ایمنی، غذا، جنگ، منابع… از کوهها صعود کرده اند.